Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Vanzelfsprekend beseft u, en u hoeft hieraan niet te twijfelen, hoe na uw religieuze gemeenschappen ons aan het hart liggen en hoe hoog wij deze schatten. Dikwijls staan wij in bewondering voor de getuigenissen van grote religiositeit en de monumenten van geestelijke cultuur die uw adel uitmaken. En het is voor ons een vreugde om deze, bij een gelegenheid waarbij het passend en geoorloofd is, te begunstigen, met onze beste wensen te begeleiden, en door onze raadgevingen op nog hoger plan te brengen.

Maar datgene waarover wij hierboven hebben gesproken, vindt plaats, nadat het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie hierover een weloverwogen, officiële uitspraak heeft gedaan Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 101. 1, en nadat de daaropvolgende instructies wettige richtlijnen hebben vastgesteld. In de instructie van 26 september 1964, Concilium ter uitvoering van de Constitutie heilige liturgie
Inter Oecumenici
Instructie voor de uitvoering van de Constitutie over de heilige Liturgie
(26 september 1964), wordt bepaald: "Bij het gemeenschappelijk koorgebed zijn de geestelijken tot het gebruik van de Latijnse taal verplicht". Concilium ter uitvoering van de Constitutie heilige liturgie, Instructie voor de uitvoering van de Constitutie over de heilige Liturgie, Inter Oecumenici (26 sept 1964), 85 En in de Congregatie voor de Riten
In edicendis normis
Instructie omtrent het gebruik van de taal bij de viering van het goddelijk Officie en van de conventuele of communiteitsmis door de religieuzen (23 november 1965) van 23 november 1965, over de taal die bij het gemeenschappelijk koorgebed en bij de zogenaamde convents- of gemeenschapsmis van de religieuzen moet worden gebruikt, wordt dit voorschrift nog eens bevestigd, waarbij tegelijk rekening wordt gehouden met het geestelijk welzijn van de gelovigen en de bijzondere situatie die in de missiegebieden bestaat. Zolang er dus niet iets anders op wettige wijze is vastgesteld, blijven deze wetten van kracht en verlangen zij de eerbiediging die toch wel op de eerste plaats verwacht mag worden van de religieuzen, de meest dierbare zonen van de Kerk.