De muziekinstrumenten kunnen van groot nut zijn bij de liturgische vieringen, hetzij ter begeleiding van de zang hetzij door solo-spel. "Het pijporgel moet in de Latijnse Kerk hoog in ere worden gehouden als het traditionele muziekinstrument, dat met zijn klanken aan de kerkelijke plechtigheden een heerlijke luister kan bijzetten en de geest zo intens kan verheffen tot God en het hemelse.
Andere muziekinstrumenten mag men naar het oordeel en met toestemming van het bevoegde territoriale gezag bij de goddelijke eredienst toestaan, voor zover ze geschikt zijn voor liturgisch gebruik of daarvoor geschikt kunnen worden gemaakt, voor zover ze passen bij de waardigheid van het kerkgebouwen werkelijk bijdragen tot stichting van de gelovigen." Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 120

Bij het invoeren en het gebruik van de muziekinstrumenten moet men rekening houden met het karakter en de traditie van de verschillende volken. De instrumenten echter, die volgens de algemene opinie en de heersende praktijk zich alleen maar lenen voor profane muziek, moeten volstrekt worden geweerd uit alle liturgische handelingen en uit de godvruchtige oefeningen. Vgl. Congregatie voor de Riten, Over gewijde muziek en de heilige Liturgie, Instructio de musica sacra et sacra liturgia (3 sept 1958), 70 Alle muziekinstrumenten, die worden toegelaten voor de goddelijke eredienst, moeten zo worden benut, dat ze voldoen aan de eisen van de liturgische handeling en bijdragen tot de luister van de goddelijke eredienst en tot de stichting van de gelovigen.

Het gebruik van muziekinstrumenten, die de zang begeleiden, kan een steun vormen voor de stemmen, de deelname vergemakkelijken en een sterkere eenheid van de gemeenschap tot stand brengen. Het geluid ervan mag echter de stemmen niet overheersen met als gevolg, dat de teksten moeilijk verstaanbaar worden; en de instrumenten moeten zwijgen, wanneer de celebrant of een assistent bij de uitoefening van zijn functie een tekst met luider stem uitspreekt.

In de gezongen of gelezen Missen kan men gebruik maken van het orgel of van een ander wettig toegestaan muziekinstrument om de zang van het koor en van het volk te begeleiden. Solo-spel mag worden uitgevoerd bij het begin, vóór de komst van de priester aan het altaar, bij de offerande, bij de communie en aan het einde van de Mis. Diezelfde regel kan men ook, naar gelang van de omstandigheden, toepassen op de andere liturgische handelingen.

Solo-spel van de genoemde instrumenten is niet toegestaan tijdens de Advent, tijdens de Vasten, gedurende de drie laatste dagen van de Goede Week en bij het Officie en in Missen voor overledenen.

Het is ten zeerste gewenst, dat de organisten en de andere musici niet alleen een grote deskundigheid bezitten in het goed bespelen van hun instrument; zij moeten ook de geest van de liturgie leren kennen en er diep in doordringen, om door de uitoefening van hun functie, ook improviserend, luister te kunnen bijzetten aan de viering overeenkomstig de ware aard van haar onderdelen, en de deelname van de gelovigen te kunnen stimuleren. Vgl. Congregatie voor de Riten, Over gewijde muziek en de heilige Liturgie, Instructio de musica sacra et sacra liturgia (3 sept 1958), 24-25