Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Onder de leerstellige beginselen, die men in de genoemde kerkelijke documenten aantreft aangaande de Eucharistie, verdienen de volgende de aandacht, omdat het beginselen zijn, die betrekking hebben op de houding van het christenvolk ten opzichte van dit geheim en bijgevolg rechtstreeks verband houden met het doel van deze Instructie.

Wil het geheim van de Eucharistie geleidelijk kunnen doordringen in de geest en het leven van de gelovigen, dan is een juiste catechese onontbeerlijk. Om deze catechese goed te kunnen geven moeten de zielzorgers vooral de volledige geloofsleer, zoals die in de documenten van het leerambt ligt vervat, voor ogen houden, en ook theoretisch en praktisch zich de geest van de Kerk op dit punt beter trachten eigen te maken. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 14.17-18 Dan alleen zullen zij gemakkelijk kunnen uitmaken, welke van de vele aspecten van dit mysterie in bepaalde gevallen de gelovigen het beste aanspreken.

Uitgaande van wat in nr 3 is gezegd, moet men onder meer bijzonder letten op het volgende.

De zielzorgers zullen dus „de gelovigen met zorg leren, dat zij aan de gehele Mis moeten deelnemen” door het nauwe verband te laten uitkomen, dat er bestaat tussen de liturgie van het woord en de viering van de Maaltijd des Heren, zodat de mensen duidelijk beseffen, hoe deze twee één enkele act van eredienst vormen. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 56 Want „de prediking van het woord is noodzakelijk voor de bediening zelf van de sacramenten, die immers de sacramenten zijn van het geloof, dat ontstaat uit en gevoed wordt door het woord”. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het leven en dienst van de priester, Presbyterorum Ordinis (7 dec 1965), 4 Dit geldt vooral van de viering van de Mis, waarin de liturgie van het woord tot doel heeft, de nauwe band tussen het verkondigen en het aanhoren van Gods woord enerzijds en het mysterie van de Eucharistie anderzijds op bijzondere wijze tot zijn recht te laten komen. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het leven en dienst van de priester, Presbyterorum Ordinis (7 dec 1965), 4 Alinea 3

Het aanhoren van Gods woord dient dus de gelovigen tot het inzicht te brengen, dat Gods grote daden, die worden verkondigd, hun hoogtepunt bereiken in het Paasmysterie, waarvan de gedachtenis in de Mis sacramenteel wordt gevierd. Aldus zullen de gelovigen, gevoed door het ontvangen woord van God, met dankbaarheid komen tot een vruchtbare deelname aan de heilsgeheimen. Zo wordt de Kerk gesterkt met het brood van het leven aan de tafel van Gods woord en aan de tafel van Christus’ Lichaam. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 21

„Het is goed eraan te herinneren, dat het eerste en oorspronkelijke doel van het bewaren van de heilige gedaanten in de kerk buiten de Mis is: de toediening van het viaticum; nevendoeleinden zijn: het uitreiken van de communie buiten de Mis en de aanbidding van onze Heer Jezus Christus, verborgen onder deze gedaanten.” Congregatie voor de Sacramenten, Quam plurimum (1 okt 1949). AAS 41 (1949) 509-510 Vgl. Concilie van Trente, 13e Zitting - Decreet over het Sacrament van de Eucharistie, Sessio XIII - Decretum de SS. Eucharistia (11 okt 1551), 11 Vgl. Congregatie van het Concilie, Decreet over de dagelijkse Communie, Sacra Tridentina Synodus (20 dec 1905), 2 Want „het bewaren van de heilige gedaanten voor de zieken …… leidde tot het loffelijk gebruik, dit goddelijk voedsel, bewaard in de kerken, te aanbidden. De eredienst van aanbidding steunt op een krachtige en hechte grondslag”, Paus Pius XII, Encycliek, Over de Heilige Liturgie, Mediator Dei et hominum (20 nov 1947), 129 vooral omdat het geloof in de werkelijke tegenwoordigheid van de Heer vanzelf leidt tot een uiterlijke en publieke manifestatie van dit geloof.

Bij de eucharistische congressen moeten de gelovigen ernaar streven om dit heilig geheim onder zijn verschillende aspecten (zie nr. 3 van deze Instructie) dieper te leren kennen. Zij moeten dit geheim vieren overeenkomstig de richtlijnen van het Vaticanum II en het vereren door een langduriger persoonlijk gebed en oefeningen van godsvrucht, vooral bij de plechtige processie. Maar alle uitingen van godsvrucht moeten hun hoogtepunt vinden in de plechtige viering van de Mis.
Tijdens het eucharistisch congres, althans dat voor een hele streek wordt gehouden, is het wenselijk om in enkele kerken een voortdurende aanbidding te houden.

Deze Instructie heeft paus Paulus VI in de audiëntie, verleend aan Zijne Eminentie Arcadius M. kardinaal Larraona, prefect van deze Congregatie, op 13 april 1967, goedgekeurd en met zijn gezag bekrachtigd en de publicatie ervan bevolen; hij heeft tevens bepaald, dat ze van kracht wordt op 15 augustus 1967, feest van de Tenhemelopneming van de heilige Maagd Maria.

Niettegenstaande alles wat hiermee in strijd mocht zijn.

Rome, 25 mei 1967, Sacramentsdag.

Jacobus kard. Lercaro,
Aartsbisschop van Bologna,
Voorzitter van de Raad tot uitvoering van
de Constitutie over de heilige Liturgie.

Arcadius M. kard. Larraona,
Prefect van de Ritencongregatie.

Ferdinandus Antonelli,
Titulair bisschop van Idicra,
Secretaris van de Ritencongregatie.