Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Simon Petrus en Andreas werden gezamenlijk geroepen om mensenvissers te worden. Dezelfde opgave is echter bij ieder van hun op een andere wijze ontwikkeld.

Simon werd, ondanks zijn menselijke zwakheid, "Petrus" genoemd, de "rots", waarop de Kerk gebouwd zou worden. Hem werd op bijzondere wijze de sleutels van het hemelrijk toevertrouwd (Mt. 16, 18). Zijn reizen brachten hem van Jeruzalem naar Antiochië, en van Antiochië naar Rome, zodat hij in deze stad zijn universele verantwoording zou kunnen uitoefenen.

Het thema van de universele dienst van Petrus en zijn opvolgers heeft helaas tot meningsverschillen geleid, die wij hopen te overwinnen, ook op grond van de theologische dialoog die kortgeleden weer werd opgenomen. Noot van de vertaler: In 2005 is in Belgrado de gemeenschappelijke commissie voor het eerst weer bijeen geweest, nadat de dialoog zo'n vijf jaar stil had gelegen.

Mijn vereerde voorganger, de dienaar Gods Paus Johannes Paulus II, sprak over de barmhartigheid als kenmerk van de petrinische dienst van de eenheid, een barmhartigheid, die Petrus zelf als eerste ervaren heeft Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de inzet voor de oecumene, Ut Unum Sint (25 mei 1995), 91. Juist op deze grondslag lied Paus Johannes Paulus II een uitnodiging uitgaan om tot een broederlijke dialoog te komen, die als doelstelling heeft wegen te zoeken hoe de dienst van Petrus tegenwoordig uitgeoefend kan worden, waarbij zijn natuur en zijn wezen gerespecteerd wordt, om "een door alle betrokkenen erkende dienst van liefde kan verwezenlijken" H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de inzet voor de oecumene, Ut Unum Sint (25 mei 1995), 95.

Vandaag wil ik deze uitnodiging in herinnering roepen en ze vernieuwen.