Joseph Kardinaal Ratzinger - 22 maart 1986
Wanneer zij de oprichting en het werk van verenigingen aanmoedigt, zoals de vakbonden die vechten voor de verdediging van de rechten en rechtmatige belangen van de werknemers en voor de rechtvaardigheid, staat de Kerk daarmee niet de theorie toe, welke in de klassenstrijd de structurele drijfkracht van het sociale leven ziet. De actie welke zij aanbeveelt, is niet de strijd van de ene klasse tegen de ander om de uitschakeling van de tegenstander te bereiken; deze gaat niet uit van de misplaatste onderworpenheid aan een vermeende wet van de geschiedenis. Het is een eerlijke en billijke strijd met het oog op de sociale rechtvaardigheid en solidariteit. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Op de negentigste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum, Laborem Exercens (14 sept 1981). 20 Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Instructie over bepaalde aspecten van de "Theologie van de Bevrijding", Libertatis nuntius (6 aug 1984), 59.69-73.113-116. VII, 8; VIII, 5-9; XI, 11-14: AAS 76 (1984), pp. 891-892, 894-895 and 901-902 De christen moet altijd de voorkeur geven aan de weg van de dialoog en het onderling overleg. Christus heeft ons het gebod van de liefde tot de vijanden gegeven. Vgl. Mt. 5, 44 Vgl. Lc. 6, 27-28.35 Daarom is de bevrijding in de geest van het Evangelie onverenigbaar met het haten van de ander, zowel individueel als collectief, het haten van de vijand inbegrepen.
