U gaat nu vele pastorale onderwerpen van groot belang behandelen. De tijd verhindert mij ze alle te vermelden. Op sommige ervan heb ik gewezen of zal ik nog doen in samenkomsten met priesters, religieuzen, seminaristen, andere gelovigen.

De onderwerpen die ik hier behandeld heb, zijn om verschillende redenen van het grootste belang. U zult ze zeker in overweging nemen, samen met vele andere, die uw verziend herderlijk inzicht U zal wijzen.

1. het huisgezin: Doet al het mogelijke om een goede pastorale gezinszorg te verzekeren. Let U op dit terrein van zo’n primair gewicht, in de zekerheid dat geloofsverkondiging in de toekomst grotendeels afhangt van de ‘huiskerk’. Zij is de school van de liefde, van de kennis van God, van de eerbied voor het leven en de menselijke waardigheid. Deze herderlijke zorg is des te voornamer naarmate het gezin bloot staat aan bedreigingen. Denkt U aan de campagnes voor echtscheiding, voor gebruik van voorbehoedsmiddelen en aan vruchtafdrijving, die de samenleving verwoesten.

2. priester- en kloosterroepingen: In het overgrote deel van uw landen is, ondanks een hoopvol ontwaken van roepingen, het gebrek hieraan een ernstig en chronisch probleem. Er is een geweldige wanverhouding tussen de groei van de bevolking en het aantal geloofsverkondigers. Dit is een grootvraagstuk voor de christelijke gemeenschap. Iedere gemeenschap moet roepingen voortbrengen als teken van leven en rijpheid. Men denkt opnieuw te beginnen met een intensieve pastorale actie, die uitgaat van de christelijke roeping in het algemeen en van een geestdriftige zielzorg voor de jeugd, die aan de Kerk de bedienaren zal schenken die zij behoeft. Hoe onmisbaar de hulp van leken ook is, zij kunnen het tekort aan roepingen niet compenseren. Bovendien, een van de bewijzen voor de toewijding van leken is de overvloed van roepingen voor het aan God gewijde leven.

3. de jeugd: Hoezeer stelt de Kerk haar hoop op de jeugd! Welk een kracht schuilt er in de jeugd van Latijns-Amerika, een energie die de Kerk zo nodig heeft! Hoe dicht moeten wij, herders, bij de jeugd staan, opdat Christus, de Kerk en de liefde tot de naasten diep in hun harten zullen doorbrengen.

Aan het einde van deze boodschap wil ik zeer gaarne nog eens de bescherming van de moeder Gods over uw persoon en uw werkzaamheden gedurende de komende dagen inroepen. Het feit dat deze onze bijeenkomst plaats vindt in de geestelijke tegenwoordigheid van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe, die in Mexico en alle andere landen als Moeder van de Kerk in Lantijns-Amerika wordt vereerd, is voor mij een reden tot blijdschap en een bron van hoop. Moge zij, de “Ster van de geloofsverkondiging”, uw gids zijn bij uw komende beraadslagingen en bij de beslissingen, die U gaat nemen. Moge zij voor U van haar goddelijke Zoon verkrijgen:

• de stoutmoedigheid van de profeten en de evangelische voorzichtigheid der herders;
• de scherpzinnigheid van leraars en de zekerheid van gidsen en leiders;
• die zielskracht als getuigen en de rust, het geduld en de vriendelijkheid van vaders.

De Heer zegene uw arbeid. U wordt vergezeld van uitgekozen vertegenwoordigers: priester, diakens, mannelijke en vrouwelijke kloosterlingen, leken, deskundigen, waarnemers wier medewerking zeer nuttig voor U zal zijn. de gehele Kerk houdt de ogen op U gevestigd, vol vertrouwen en hoop. U wilt aan dergelijke verwachtingen beantwoorden in volledige trouw aan Christus, aan de Kerk, aan de mens. De toekomst is in Gods handen, maar deze toekomst – van een nieuwe impuls tot geloofsverkondiging – wordt door God in zekere zin ook in uw handen gelegd. ”Gaat dan heen en onderwijst alle volkeren” (Mt. 28, 19).