Het is een grote troost voor de opperherder van de Kerk te constateren, dat U hier niet bijeenkomt als een groep deskundigen, niet als een parlement van de politici, ook niet als een congres van wetenschapsmensen of technici – hoe belangrijk zulke bijeenkomsten ook mogen zijn -, maar als een broederlijke ontmoeting van herders van de Kerk. En als herders bent U zich levendig ervan bewust, dat uw voornaamste plicht erin bestaat leraars van de waarheid te zijn. Niet van een menselijke en zuiver-redelijke waarheid, maar van de waarheid die van God komt, die het beginsel van de echte bevrijding van de mens in zich draagt: ”Gij zult de waarheid kennen en de waarheid zal U vrijmaken” (Joh. 8, 32); deze waarheid, die als enige en hechte grondslag biedt voor een daarop aansluitende praktische levenshouding.

Waakzaam zijn voor de zuiverheid van de leer – de basis voor de opbouw van de christelijke gemeenschap – is daarom, samen met de verkondiging van het Evangelie, de eerste niet en niet te vervangen plicht van de herder, de leraar van het geloof. Hoe dikwijls heeft Sint Paulus daarop niet de nadruk gelegd, juist omdat hij zo diep doordrongen was van de ernst van de vervulling van deze plicht Vgl. 1 Tim. 1, 3-7.18-20 Vgl. 1 Tim. 4, 11-16 Vgl. 2 Tim. 1, 4-14 . Naast eenheid in liefde worden wij gedreven door de eenheid in waarheid. De zo geliefde paus Paulus VI schreef in zijn apostolische exhortatie “H. Paus Paulus VI - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Evangelii Nuntiandi
Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld
(8 december 1975)”;

”Het Evangelie dat ons is toevertrouwd is ook: woord van waarheid. Een waarheid die bevrijdt Vgl. Joh. 8, 32 en die als enige vrede kan schenken aan het hart: dat is wat de mensen zoeken als wij hen de Blijde Boodschap verkondigen. Waarheid over God, waarheid over de mens en over zijn mysterievolle bestemming, waarheid over de wereld. Moeilijke waarheid die wij zoeken in het woord van God, maar waarover wij - we herhalen het - geen heer en meester zijn, maar bewaarders, herauten, dienaren...

Wie het Evangelie predikt, zal dus iemand moeten zijn die, ook waar het persoonlijke zelfverloochening en lijden kost, steeds de waarheid zoekt die hij aan de anderen moet overbrengen. Nooit zal hij de waarheid verraden of verhelen om de mensen te behagen, om hen te verbazen of te verbluffen, ook niet om origineel te lijken of uit verlangen zich in de kijkerd te plaatsen...

Als herders van het volk van gelovigen worden wij door onze pastorale bediening aangespoord de waarheid te bewaren, te verdedigen en mee te delen zonder acht te slaan op de offers die dat kost.” H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld, Evangelii Nuntiandi (8 dec 1975), 78.