Synodevaders - 30 oktober 1987
De activiteit van de christengelovigen-leken voltrekt zich grotendeels in en door het gezin. Door de kracht van het huwelijks sacrament heeft het christelijke gezin als huiskerk deel aan het leven en de zending van de Kerk. Maar de uiterste noodsituatie van veel gezinnen kan de toegang tot die relaties binnen een gezin, die er moeten zijn en die heel het christelijke leven moeten doortrekken, verduisteren.
Zoals een vroegere Synode 'Over het gezin', zó spoort deze Synode iedereen aan alles in het werk te stellen om in de gezinnen een dieper besef van hun eigen actieve en verantwoordelijke opdracht tot stand te brengen.
Levend ingevoegd in de kerkgemeenschap is het gezin de eerste, oorspronkelijke en onvervangbare school voor de heiligheid van de christen, die tot uitdrukking komt in het getuigenis van het leven en in de dienst aan Kerk en samenleving, bovenal door de waarden van liefde, trouw, 'communio', eerbied voor het leven en voor de solidariteit te bevorderen.
Zó is te begrijpen hoe het huwelijkssacrament aan echtelieden de grote kracht schenkt om de situaties van het huwelijksleven te evangeliseren. De authentieke heiligheid, die voor een gezin mogelijk is, vanwege de duurzame aanwezigheid van Christus, welke is toegezegd bij het ontvangen van het huwelijkssacrament, moet door gebed worden ondersteund en moet vandaag de dag door een bijzondere edelmoedigheid getoond worden. In het bijzonder moet de wederzijdse, ook seksuele, liefde van de echtgenoten zó als constitutief element van de echtelijke spiritualiteit aan het licht komen, dat men de leer van de Kerk over de voortplanting, over het dankbaar in ontvangst nemen van nieuw leven en over de opvoeding van de kinderen, begrijpt.
