13 oktober 2000
Wij hebben uitgebreid verwezen naar de menswetenschappen met de bedoeling de diepe wens van een kind beter te begrijpen. Het is echter de wetenschap van het geloof dat het mogelijk maakt licht te scheppen op de wonderlijke werkelijkheid van onze kinderen. Kinderen nemen een bijzondere plaats in in het gezin, in de kerkleer, in de kleine kerk, wat het christelijke gezin is. Daarom bestond een aanzienlijk deel van ons werk in het formuleren van richtlijnen voor het evangeliseren van kinderen. Dit is een moeilijke en noodzakelijke taak in een wereld waarin opvoedingsstructuren vaak ontbreken. Wij moeten de jeugd helpen om vrienden van Jezus te worden en om de genade van hun Doopsel te laten groeien. Door te getuigen van hun overgave aan elkaar en de kinderen kunnen de ouders het mooie van het huwelijk en vader - moederliefde tonen waarin een sprankje van de onbeperkte liefde van de Gezegende Drievuldigheid doorheen schijnt.
Het gezin is zowel het onderwerp als voorwerp van de evangelisatie. Wij erkennen de taak van de priesters van de Kerk wiens rol zo belangrijk is in het vormen en leiden van Godsvolk. In volledige harmonie met hen kunnen ouders beter hun eigen plicht uitdragen om hun kinderen te evangeliseren waarvan de evangelisatie van het gezin in grote mate afhankelijk is in het derde millennium. Het gezin, dat zijn wortels heeft in het Doopsel, is een leerschool van het volwassen christelijke leven. In het gezin brengen Christenen een priesterschap op een speciale wijze in de praktijk. Door het sacrament van de inwijding wordt iemands leven volledig opgenomen in het leven van de Kerk en waarin de fundamenten van ieder christelijk leven zijn gelegd. Christus handelt via de sacramenten en vraagt ons om samen te werken met de voorbereiding van onze kinderen voor deze kerkelijke gebeurtenissen in het leven.
Het gezin is de uitgelezen plaats om het geloof door te geven, en het is ook een leerschool van gebed. Kinderen zijn geroepen om over te gaan tot het geloof en om te groeien in genade. Doopsel, Vormsel en de Communie zijn erg belangrijke momenten in het gezinsleven. De Doop van kinderen maakt de onrechtvaardigheid van de verlossende genade zichtbaar op een speciale wijze. Ouders hebben de taak het leven te koesteren dat God hen heeft toevertrouwd. Vgl. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 1250-1251 Wanneer dit leven wordt verrijkt door de speciale kracht van de Heilige Geest bij het Vormsel bereikt het zijn kerkelijke hoogtepunt in de Communie. Door de kracht van de sacramenten vernieuwt het gezin in Christus de bronnen van zijn verplichting, getuigenis en apostolisch leven in het leven van de Kerk. Zondag, de dag des Heren, wordt gekenmerkt door de weldaad en de wezenlijke herdenking van Gods verlossing. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Over de heiliging van de zondag, Dies Domini (31 mei 1998) Gods wereld mag niet afwezig zijn in het gezin. Samenkomend rond de Wereld van leven wordt aldus een bevoorrechte gelegenheid als het gezin, de huiskerk, zich volledig vindt in de Liturgie van de christelijke gemeenschap. Wij zenden een unanieme signaal uit in dit Jubeljaar 2000 om te evangeliseren, voor wederzijdse vergeving, bekering en sacramentele verzoening. Zonder de bekering van de harten zullen de moeilijkheden waaraan de gezinnen worden blootgesteld versterkt worden en de eerste slachtoffers zullen natuurlijk de kinderen zijn, omdat zij de zwakste en kwetsbaarste zijn in de keten van het gezin. Vergeving binnen het gezin en tussen families vernieuwt de christelijke geest van broederliefde. Wederzijdse vergeving en nederig vragen om vergeving van Christus en de Kerk in het Sacrament van de Verzoening zijn momenten van genade en verlossing waarin het pad van de loutering van het gezin samen wordt verwezenlijkt met zijn leven van gebed. Het is duidelijk dat het leven van gebed een zeer belangrijk persoonlijk aspect inhoudt en altijd een kerkelijk aspect vraagt. Het gezin is in feite een huiskerk, de eerste plaats voor evangelisatie, het huislijke heiligdom, waar het gezin samen bidt. Ten tijde van problemen en beproeving wordt Christus ontdekt en blijkt zowel een docent als een vriend te zijn. Door het vreugdevol getuigen van gebeden en christelijk leven wordt het gezin de geestelijke desem voor de christelijke samenleving. Gezinsgebed is een centraal aspect van zijn bezieling dat bijdraagt aan zijn stabiliteit. Kindergebed in zijn puurheid en eenvoud roept op tot nadenken over het gebed dat inspiratie kan vinden in de "kleine weg" gevolgd door de Heilige Theresia van het Kind Jezus. Kinderen moeten hun belangrijkste hulp vinden bij hun ouders zodat aan het eind van hun adolescentie zij in staat zijn om een volwassen keus te maken voor het christelijke leven.
