De onschatbare gave van de heilige Eucharistie is op nieuw onderwerp geweest van een brief van Paus Johannes Paulus II, toen hij zich in een H. Paus Johannes Paulus II - Brief
Dominicae Cenae
Het Mysterie en de Eredienst van de Heilige Eucharistie - Brief aan de Bisschoppen bij gelegenheid van Witte Donderdag 1980
(24 februari 1980). In aansluiting bij deze laatste brief wil de Congregatie voor de Sacramenten en de Eredienst de aandacht van de bisschoppen vestigen op enige normen inzake de viering en verering van dit grote mysterie.

Het volgende is evenwel geen samenvatting van datgene wat door de Heilige Stoel sinds het Tweede Vaticaans Concilie is bepaald in documenten over de Eucharistie die thans nog van kracht zijn, met name in het H. Paus Paulus VI - Apostolische Constitutie
Missale Romanum
ex Decr. Sacr. Oec. Conc. Vat. II instauratum, auctoritate Pauli PP. VI promulgatum, ed. typica (3 april 1969), in het rituaal Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten
De sacra communione et de cultu mysterii eucharistici extra Missam
De heilige Communie en de verering van de Eucharistie buiten de Mis (21 juni 1983) in de Instructies Congregatie voor de Riten
Eucharisticum Mysterium
Over de Eredienst van de Eucharistie
(25 mei 1967), Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten
Memoriale Domini
Instructie over de wijze van het uitdelen van de Heilige Communie
(29 mei 1969), Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten
Immensae caritatis
Instructie over de ontvangst van de Communie onder bepaalde omstandigheden
(29 januari 1973) en Congregatie voor de Goddelijke Eredienst
Liturgicae instaurationes
Derde instructie voor de juiste toepassing van de Constitutie over de Liturgie
(15 september 1970).

Met vreugde erkent de Congregatie de talrijke en positieve resultaten van de liturgievernieuwingen, zoals, meer actieve en bewuste deelname van de gelovigen aan de liturgische viering van de mysteries, een doctrinaire en catechetische verrijking ten gevolge van het gebruik van de volkstaal en van het grote aantal Bijbellezingen, een verdieping van de gemeenschapszin in de liturgische beleving, de geslaagde pogingen om de kloof tussen leven en eredienst, tussen liturgische en persoonlijke vroomheid, tussen liturgie en volksvroomheid te overbruggen.

Toch kunnen deze positieve en bemoedigende feiten de bezorgdheid niet verhelen waarmee wij horen van allerlei misbruiken, die vaak niet tot een enkele maal beperkt blijven en die ons vanuit diverse streken van de katholieke wereld ter ore komen. Verwarring in de taken, vooral met betrekking tot de priesterlijke ambtsuitoefening en de rol van de leken (die zonder onderscheid het eucharistisch gebed gezamenlijk mede uitspreken, die de homilie houden, die de heilige communie uitreiken terwijl de priesters zich daarvan ontslagen achten); het steeds meer verloren gaan van de zin voor het sacrale (weglaten van liturgische gewaden, de gewoonte om zonder echte noodzaak de Eucharistie niet in een kerkgebouw te vieren; gebrek aan eerbied en aandacht voor het allerheiligst sacrament, enz.); veronachtzaming van het kerkelijk karakter van de liturgie (gebruik van privé-teksten, wildgroei van niet goedgekeurde eucharistische gebeden, misbruik van liturgische teksten voor sociaalpolitieke doeleinden). In dergelijke gevallen wordt men geconfronteerd met een vervalsing van de katholieke liturgie: 'Wie, in naam van de Kerk, voor God de eredienst viert op een wijze die niet krachtens goddelijk gezag door de Kerk is vastgesteld en in de Kerk gebruikelijk is, maakt zich schuldig aan vervalsing'. H. Thomas van Aquino, Summa Theologiae. II-II, q. 93, a. 1

Dit alles kan geen goede vruchten opleveren. Het kan niet anders of dit zal leiden tot een aantasting van de eenheid van het geloof en van de eredienst in de Kerk, tot onzekerheid op leerstellig gebied, tot aanstoot en twijfel bij het Volk van God en, bijna onvermijdelijk, tot heftige reacties.

De gelovigen hebben recht op ware liturgie d. w.z. liturgie, gevierd op de wijze die de Kerk heeft gewild en vastgesteld; met de mogelijkheid om in bepaalde, door haar aangegeven gevallen, de liturgie aan te passen aan de omstandigheden naargelang de pastorale eisen op verschillende plaatsen en diverse groepen van personen dit nodig maken. Experimenten, veranderingen en onrechtmatige overactiviteit brengen de gelovigen in verwarring. Bovendien heeft het gebruik van niet goedgekeurde teksten tot gevolg dat de noodzakelijke band tussen de lex orandi en de lex credendi vervaagt. Op dit punt mag men de waarschuwing van het Tweede Vaticaans Concilie niet vergeten: 'Volstrekt niemand anders, ook al is hij priester, mag op eigen gelegenheid in de liturgie iets toevoegen, weglaten of veranderen'. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 22. nr. 3 En Paulus VI heeft eraan herinnerd: 'Wie de (liturgie) vernieuwing misbruikt om naar willekeur te experimenteren, verspilt zijn krachten en doet inbreuk op de authentieke visie op de Kerk'. H. Paus Paulus VI, Toespraak, Tijdens het geheim consistorie waaronder 20 nieuwe kardinalen worden opgenomen (24 mei 1976)