De dialoog met de andere godsdiensten maakt een integraal bestanddeel uit van het leven van de christenen : door uitwisseling, studie en gemeenschappelijk optreden draagt deze dialoog bij tot een beter begrip van de ander en tot groei in de vroomheid.

Volgens het christelijk geloof wordt de eenheid van allen in oorsprong en bestemming — d.w.z. in de schepping en in de gemeenschap met God in Jezus Christus — begeleid door de tegenwoordigheid en omvattende werkzaamheid van de heilige Geest. De Kerk in dialoog luistert en leert. „De katholieke Kerk verwerpt niets van datgene wat in deze godsdiensten waar en heilig is. Met oprechte eerbied beschouwt zij de gedrags- en leefregels, de voorschriften en leerstellingen die, hoewel in veel opzichten verschillend van hetgeen zijzelf houdt en leert, toch niet zelden een straal weerspiegelen van die Waarheid welke alle mensen verlicht”. 2e Vaticaans Concilie, Verklaring, Over de houding van de Kerk tegenover niet-christelijke godsdiensten, Nostra Aetate (28 okt 1965), 2

Deze dialoog heeft iets origineels, aangezien de pluraliteit van godsdiensten dikwijls heeft geleid tot discriminatie, afgunst, fanatisme en despotisme, zoals de godsdienstgeschiedenis leert. Al deze zaken hebben de godsdienst het verwijt opgeleverd dat hij scheiding zou veroorzaken binnen het menselijk geslacht. De Kerk als „universeel sacrament van het heil”, d.w.z. als „het teken en het instrument van de innige vereniging van heel het menselijk geslacht'' 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 1, is door God ertoe bestemd een dienstbaar instrument te zijn van de eenheid in Jezus Christus ten bate van alle mensen en alle volkeren.