Op verschillende terreinen is de Kerk vanaf haar oorsprong gestuit op de vraag wat de betekenis is van de pluraliteit van de godsdiensten. De christenen vormen tegenwoordig nog ca. ^l/₃ van de wereldbevolking. Zij moeten overigens in een wereld leven die een groeiende sympathie toont voor pluralisme in godsdienstige aangelegenheden.

Gezien de belangrijke functie van de godsdienst in de cultuur, dient een lokale of particuliere Kerk die leeft in een niet-christelijke sociaal-culturele omgeving, zeer serieus rekening te houden met de godsdienstige elementen van deze omgeving. Deze zorg zal in verhouding dienen te staan met de diepte en de vitaliteit van deze godsdienstige gegevenheden.

Als men een continent als voorbeeld mag nemen, vermelden wij Azië, de bakermat van verschillende grote religieuze stromingen in de wereld. Het hindoeïsme, het boeddhisme, de islam, het confucianisme, het taoïsme en het shintoïsme zijn godsdienstige stelsels die elk diep geworteld zijn in de volkeren in verschillende delen van het continent en veel levenskracht vertonen. Het persoonlijke leven, maar ook het sociale en gemeenschappelijke verkeer zijn op beslissende wijze getekend door deze godsdienstige en spirituele tradities. Ook de Kerken van Azië beschouwen het vraagstuk van de niet-christelijke godsdiensten als zeer belangrijk en urgent. Ze vormen daar zelfs het object van die bevoorrechte vorm van betrekking die de dialoog is.