Het vrijmaken van de uiterlijke menselijke activiteit, zoals wetenschap, politiek en kunst, van de moraal wordt soms wijsgerig gemotiveerd door de autonomie, die haar op haar eigen gebied toekomt, de bevoegdheid nl. zich uitsluitend naar eigen wetten te regelen, al geeft men toe, dat deze wetten gewoonlijk hetzelfde doel beogen als de zedenwetten.

En als voorbeeld geeft men de kunst, waaraan men niet alleen alle afhankelijkheid van de moraal ontzegt, maar ook elke betrekking daarmee met de woorden: kunst is louter kunst en geen moraal of iets anders, en behoeft dus alleen de wetten van de esthetica te volgen, die zich overigens, als het echte esthetische wetten zijn, niet in dienst zullen stellen van de begeerlijkheid. In dezelfde trant redeneert men over politiek en economie, die niet te rade hoeven te gaan bij andere wetenschappen, dus ook niet bij de ethica, maar die, geleid door hun eigen wetten, hierdoor van- zelf goed en juist zijn.