Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De "nieuwe moraal" beweert, dat de Kerk, in plaats van de wet van de menselijke vrijheid en van de liefde te bevorderen en ze in te scherpen als de waardige stuwkracht van het zedelijk leven, bijna uitsluitend en met overdreven strengheid de nadruk legt op het onwrikbare en absolute van de christelijke zedenwet en dikwijls de woorden herhaalt: "gij zijt verplicht", "het mag niet", woorden die sterk de bijsmaak hebben van een geringschattende pedanterie.

En heeft Sint Paulus, de apostel der heidenen, misschien iets anders gepredikt? Bij zijn schildering van de geheimvolle betovering van de bovennatuurlijke wereld heeft hij met zijn meeslepende overtuigingskracht de grootheid en heerlijkheid van het christelijk geloof, zijn rijkdom, macht, zegen en geluk uiteengezet en dit alles aan de mensen voorgehouden als het edelste voorwerp van de christelijke vrijheid en onweerstaanbaar doel van zuivere liefdeverlangens. Maar van hem zijn evengoed vermaningen als deze: "Bewerkt uw heil met vreze en beven" (Fil. 2, 12); en uit zijn pen zijn evengoed verheven zedelijke voorschriften gevloeid, bestemd voor alle gelovigen, zowel voor mensen van eenvoudig begrip als voor diep ontvankelijke zielen. Als men dus de woorden van Christus en van de apostel als strikte normen neemt, zou men dan misschien niet moeten zeggen, dat de Kerk in onze tijd meer tot toegeeflijkheid dan tot gestrengheid geneigd is? En zo treft het verwijt van neerdrukkende hardheid, dat de "nieuwe moraal" tegen de Kerk richt, feitelijk op de eerste plaats de aanbiddelijke Persoon van Christus zelf.