Johannes Kard. Villot - 1 november 1973
Ook in de Eucharistievieringen met kinderen "behoort het stilzwijgen, als onderdeel van de viering, op de daartoe geëigende momenten te worden onderhouden" Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, Algemene Inleiding op het Romeins Missaal, Institutio Generalis Missalis Romani (26 mrt 1970), 23, opdat de uiterlijke actie niet een al te grote plaats krijgt, want ook kinderen zijn op hun bescheiden wijze inderdaad tot meditatie in staat. Toch hebben ze een zekere begeleiding nodig om te leren op verschillende momenten (bv. na de Communie Vgl. Congregatie voor de Riten, Over de Eredienst van de Eucharistie, Eucharisticum Mysterium (25 mei 1967), 38 of ook na de preek) in zichzelf te keren, een korte overweging te houden of in hun hart God te prijzen en tot Hem te bidden. Vgl. Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, Algemene Inleiding op het Romeins Missaal, Institutio Generalis Missalis Romani (26 mrt 1970), 23
Bovendien moet men er voor zorgen - en wel nauwkeuriger dan in de Eucharistievieringen met volwassenen - dat de liturgische teksten zonder overhaasting en verstaanbaar, met de nodige rustpauzen, worden uitgesproken.
De beginselen voor een actieve en bewuste deelneming gelden in zekere zin nog veel meer voor de Eucharistievieringen met kinderen. Men zorge dus dat alles in het werk wordt gesteld om zulk een deelneming te vergroten en te versterken. Daarom moeten zoveel mogelijk kinderen bij de viering een bijzondere rol vervullen, bv.: de ruimte en het altaar in gereedheid brengen (vgl. nr. 29), als zanger optreden (vgl. nr. 24), de koorzang en de instrumentale muziek verzorgen (vgl. nr. 32), de lezingen voordragen (vgl. de nrs. 24 en 47), antwoorden tijdens de preek (vgl. nr. 48), de intenties van de voorbede zeggen, de gaven naar het altaar brengen en andere activiteiten van dien aard volgens de gebruiken van de verschillende volken. (vgl. nr. 34)
Soms kan de deelneming ook worden bevorderd door bepaalde toevoegingen, bv. het inlassen van motieven tot dankbaarheid voordat de priester de dialoog van de prefatie inzet.
Bij dit alles moet men in het oog houden dat uiterlijke handelingen zonder vrucht blijven en zelfs nadelig zijn als ze niet dienstig zijn voor de innerlijke deelneming van de kinderen. Daarom heeft het heilige stilzwijgen ook in de Eucharistievieringen met kinderen zijn betekenis. (vgl. nr. 37) Met grote zorg moet men erop letten dat de kinderen niet vergeten dat alle vormen van deelneming hun hoogtepunt vinden in de Communie, waarin het Lichaam en Bloed van Christus als geestelijk voedsel wordt ontvangen. Vgl. Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, Algemene Inleiding op het Romeins Missaal, Institutio Generalis Missalis Romani (26 mrt 1970), 56
De priester die voorgaat in een Eucharistieviering met kinderen, moet zijn best doen om de viering zo te maken dat ze spreekt van feestelijkheid, saamhorigheid en meditatie Zie nr. 37, want meer nog dan in de Eucharistievieringen met volwassenen moet deze stemming bij de viering worden opgeroepen door de priester. Het hangt af van zijn persoonlijke voorbereiding en van de wijze waarop hij zich gedraagt en waarop hij spreekt.
Allereerst moet hij zorgen voor de waardigheid en de eenvoud van zijn gebaren. Als hij de kinderen toespreekt, moet hij zich zo uitdrukken, dat hij gemakkelijk kan worden begrepen, met vermijding evenwel van iedere al te kinderlijke vormgeving.
De aansporingen die hij vrij is te geven Vgl. Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, Algemene Inleiding op het Romeins Missaal, Institutio Generalis Missalis Romani (26 mrt 1970), 11, moeten de kinderen brengen tot een echte liturgische deelneming en niet alleen maar schoolse verklaringen zijn.
Om de kinderen in de juiste stemming te brengen zal het vruchtbaar zijn als de priester hen nu en dan met zijn eigen woorden uitnodigt, bv. tot de schuldbelijdenis, tot het gebed over de gaven, tot het gebed des Heren, tot de vrede-wens en tot de Communie.
In een Eucharistieviering met kinderen moet het grootste belang worden gehecht aan het eucharistisch gebed, het hoogtepunt van de gehele viering. Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, Algemene Inleiding op het Romeins Missaal, Institutio Generalis Missalis Romani (26 mrt 1970), 54 Veel hangt af van de wijze waarop dit gebed door de priester wordt uitgesproken zie nrs. 23 en 37 en waarop de kinderen door hun aandachtig luisteren en hun acclamaties daaraan deelnemen.
De gesteltenis die bij dit centrum van de viering wordt vereist, de rust en de eerbied waarmee alles geschiedt, moeten de kinderen uiterst attent maken op de werkelijke tegenwoordigheid van Christus op het altaar onder de gedaanten van brood en wijn, op zijn offer, op de dankbetuiging door Hem, met Hem en in Hem en tevens op het offer van de kerk dat dan plaats vindt, waardoor de gelovigen zichzelf en hun leven met Christus aanbieden aan de eeuwige Vader in de Heilige Geest.
Intussen moet men gebruik maken van de vier gebeden die door het hoogste gezag voor de Eucharistievieringen met volwassenen zijn goedgekeurd en die voor het liturgisch gebruik zijn ingevoerd, totdat de Apostolische Stoel voor de Eucharistievieringen met kinderen een andere voorziening heeft getroffen.
