Daarom moet heel de kerk plechtig en met vreugde de elf eeuwen vieren, die zijn verlopen sinds de beëindiging van het apostolische werk van de eerste aartsbisschop, Methodius, die in Rome voor de Slavische volkeren werd gewijd, en van zijn broer Cyrillus, en moet zij het verschijnen gedenken van deze volkeren in het licht van de heilsgeschiedenis en onder het getal van de Europese volkeren, die reeds in vroegere eeuwen de evangelische boodschap hadden ontvangen. Iedereen kan begrijpen met wat een grote vreugde de eerste zoon van Slavisch geslacht, die na bijna tweeduizend jaar werd geroepen de bisschopszetel in deze stad Rome te bezetten, welke eens van de heilige Petrus was, aan deze viering denkt deel te nemen.

'In uw handen beveel ik mijn geest' zo begroeten wij de elfde eeuw sinds de dood van Methodius met dezelfde woorden welke - zoals zijn Anoniem
Vita Methodii () in de Oudslavische taal bericht Vgl. Anoniem, Vita Methodii. XVII, 9-10: Constantinus et Methodius Thessalonicenses, Fontes, recensuerunt et illustraverunt Fr. Grivec et Fr. Tomši? (Radovi Staroslavenskog Instituta, Knjiga 4, Zagreb 1960), p. 237 Vgl. Lc. 23, 46 Vgl. Ps. 31, 6 - door hem kort voor zijn dood luid zijn uitgesproken, toen hij op het punt stond met zijn vaderen in het geloof, de hoop en de liefde te worden verenigd: de aartsvaders, profeten, apostelen, leraren en martelaren. Door het getuigenis van zijn woord en leven, welke gedragen werden door het charisma van de Geest, gaf hij het voorbeeld van een vruchtbare en bruikbare roeping zowel voor de tijd waarin hij leefde, als voor later eeuwen en vooral voor onze tijd.

Zijn zalige 'overgang' in het begin van de lente van het jaar 885 na de menswording van Christus (en volgens de Byzantijnse tijdrekening in 6393 na de schepping van de wereld) had plaats in een tijd, dat beangstigende wolken samentrokken boven Constantinopel en vijandige spanningen steeds meer de rust en het leven van de volkeren bedreigden, en zelfs ook de heilige banden van de christelijke broederschap en gemeenschap tussen de kerken van het Oosten en van het Westen.

In zijn kathedrale kerk, welke overvol was van gelovigen van allerlei afkomst, bewezen de leerlingen van de heilige Methodius de gebruikelijke eer aan de overleden herder voor de boodschap van het heil, de vrede en de verzoening, welke hij had gebracht en waaraan hij zijn hele leven had gewijd: 'zij vierden een kerkdienst in het Latijn, Grieks en Slavisch' Anoniem, Vita Methodii. XVII, 11: Constantinus et Methodius Thessalonicenses, Fontes, recensuerunt et illustraverunt Fr. Grivec et Fr. Tomši? (Radovi Staroslavenskog Instituta, Knjiga 4, Zagreb 1960), p. 237, terwijl zij God aanbaden en de eerste aartsbisschop vereerden van de kerk welke hij had gesticht onder de Slaven aan wie hij samen met zijn broer het Evangelie had verkondigd in hun eigen taal. Deze kerk werd nog meer gesterkt, toen daar met uitdrukkelijke instemming van de Paus een inheemse hiërarchie werd opgericht, welke steunde op de apostolische opvolging en volhardde in de eenheid van het geloof en de liefde met zowel de Kerk van Rome als van Constantinopel vanwaaruit de missie onder de Slaven een aanvang had genomen.

Terwijl dus de precies elf eeuwen sinds zijn dood worden herdacht, wil ik tenminste in de geest in Velehrad vertoeven waar - naar het schijnt - de goddelijke voorzienigheid Methodius toestond zijn apostolisch leven te voltooien:

• ook in de basiliek van de heilige Clemens in Rome wil ik aanwezig zijn, op de plaats waar de heilige Cyrillus begraven is;
• en bij de graven van de beide broers, de apostelen van de Slaven, zou ik aan de allerheiligste Drie-enheid hun erfenis willen aanbevelen, vooral door dit gebed:

'In uw handen beveel ik ... '. Almachtige God die één zijt in de Drievuldigheid, U vertrouw ik het geloof van de Slavische volkeren toe: bewaar en zegen dit werk!

Gedenk, almachtige Vader, het ogenblik waarop naar uw wil voor deze volkeren en naties 'de volheid van de tijd' aanbrak en de heilige missionarissen van Thessaloniki getrouw de opdracht uitvoerden, welke uw Zoon Jezus Christus aan zijn apostelen toevertrouwde; in hun voetsporen en die van hun opvolgers hebben zij het licht van het evangelie, de blijde boodschap van het heil, naar de landen gebracht, die door de Slaven worden bewoond, en hebben tegenover hen getuigd:

• dat U de Schepper van de mens bent en onze Vader, en dat wij mensen in U allen broeders zijn;
• dat U door de Zoon, uw eeuwig Woord, aan alles het leven hebt gegeven en de mensen hebt uitgenodigd om uw eeuwig leven te delen;
• dat U de mensen zozeer hebt liefgehad, dat U hun uw eniggeboren Zoon hebt gegeven, die daarom voor ons en voor ons heil uit de hemel is neergedaald en door de Heilige Geest het vlees aannam in de schoot van de maagd Maria en mens is geworden;
• dat U ten slotte de Geest van sterkte en vertroosting hebt gezonden, opdat ieder mens die in Hem is verlost de waardigheid van kind kan ontvangen en medeërfgenaam kan worden van de onfeilbare beloften welke U aan de mensen hebt gedaan!

Uw scheppingsplan, Vader, dat zijn hoogtepunt bereikte in de verlossing, betreft de levende mens en omvat heel zijn leven en de geschiedenis van alle volkeren.

• Geef gehoor, Vader, en schenk aandacht aan hetgeen heel de Kerk U vandaag vraagt en geef dat de mensen en volkeren die door het apostolisch werk van de heilige broers uit Thessaloniki U, de ware God, kennen en aanvaarden en door het Doopsel in de heilige gerneenschap van uw kinderen zijn binnengetreden, nu ook zonder belemmeringen met ijver kunnen voortgaan en moedig dit evangelisch ontwerp op zich kunnen nemen en al hun menselijke mogelijkheden volgens de regels van hun leren verwezenlijken!
• Mogen zij in staat zijn naar geweten de stem van uw roeping te volgen op de wegen die hun elf eeuwen geleden voor het eerst werden gewezen!
• Moge het feit dat zij tot het rijk van uw Zoon behoren, nooit door iemand kunnen worden beschouwd als in strijd met het welzijn van het aardse vaderland!
• Mogen zij U de verschuldigde lof kunnen brengen in hun privé-leven en openbare leven!
• Mogen zij kunnen leven.in waarheid en liefde, in rechtvaardigheid en in het genot van de messiaanse vrede, welke de harten van de mensen, de gemeenschappen, de aarde en het heelal omvat!
• Mogen zij zich bewust van hun waardigheid als mensen en kinderen van God, de kracht hebben over alle haat te zegevieren en het kwaad te overwinnen door het goede.

Maar verleen ook aan heel Europa, allerheiligste Drie-eenheid, dat het door de voorspraak van de twee heilige broers steeds meer gevoelt hoe noodzakelijk de godsdienstige en christelijke eenheid en broeperlijke gemeenschap van al zijn volkeren is, opdat het, wanneer wederzijds onbegrip en wantrouwen zijn overwonnen en de ideologische conflicten in een gemeenschappelijk besef van de waarheid zijn afgedaan, voor heel de wereld een voorbeeld kan worden van een rechtvaardige en vreedzame gemeenschap in wederzijds respect en volledige vrijheid.

Ik wil U daarom, God almachtiqe Vader, God de Zoon die de wereld hebt verlost, God de Geest die de steun bent en leraar van alle heiligheid, de universele Kerk van gisteren, vandaag en morgen toevertrouwen, de Kerk die zich in Europa bevindt en over heel de aarde is verspreid. In uw handen beveel ik deze unieke schat, welke uit zoveel verschillende nieuwe en oude gaven bestaat, die door zoveel verschillende kinderen in de gemeenschappelijke rijkdom zijn samengebracht.

Heel de Kerk dankt U, die elf eeuwen geleden de Slavische volkeren tot de gemeenschap van het geloof hebt geroepen, voor de erfenis en voor hetgeen deze volkeren aan de algemene rijkdom hebben bijgedragen. Vooral dankt U daarvoor de Paus van Slavische afkomst. Moge dit erfgoed nooit ophouden de Kerk, het continent Europa en heel de wereld te verrijken! Moge het nooit in Europa noch in de hedendaagse wereld ontbreken! Wij willen alles geheel opnemen wat de Slavische volkeren aan oorspronkelijks en voortreffelijks aan het geestelijk erfgoed van de Kerk en de mensen hebben bijgedragen en nog bijdragen.

Zich bewust van haar gemeenschappelijke rijkdom verklaart de hele Kerk zich geestelijk nauw verbonden met hen en getuigt opnieuw van haar taak ten aanzien van het Evangelie bij het heilswerk, dat zij ook vandaag bestemd is over heel de wereld waar te nemen tot aan de uiteinden der aarde. Het is beslist noodzakelijk de voorbije tijden te hernemen om door hun schitterend licht de werkelijkheid van deze tijd te begrijpen en de toekomst te vermoeden. Want de zending van de Kerk is altijd gericht op de toekomst en is daarop bedacht, gesteund door een hoop welke niet kan teleurstellen.

De toekomst! Hoezeer deze ook naar menselijke berekening vol dreigingen en onzekerheden lijkt, leg ik haar vol vertrouwen in uw handen, hemelse Vader, terwijl ik de voorspraak inroep van de moeder van uw Zoon en de moeder van de Kerk, evenals ook die van uw apostelen Petrus en Paulus, van de heilige Benedictus, Cyrillus en Methodius, Augustinus en Bonifatius, en alle Evangelieverkondigers van Europa, die sterk in het geloof, de hoop en de liefde voor onze vaderen uw heil en vrede toegankelijk maakten en onder de inspanningen van het geestelijk zaaien de beschaving van de liefde begonnen op te bouwen en de nieuwe orde, gebaseerd op uw heilige wet en de hulp van uw genade, welke aan het eind van de tijden alles en allen levend zal maken in het hemels Jeruzalem. Amen.

Ten slotte verleen ik u, zeergeliefde broeders, van harte de apostolische zegen.

Gegeven te Rome, bij de Sint Pieter, 2 juni 1985, op het feest van de allerheiligste Drie-eenheid, het zevende jaar van mijn pontificaat.

JOHANNES PAULUS PP. II