Met de christelijke initiatiesacramenten begint de gelovige deel uit te maken van de Kerk, een volk van profeten, priesters en koningen, waaraan het toekomt God in geest en waarheid te aanbidden. Vgl. Joh. 4, 23 Hij oefent een dergelijk priesterschap uit door Christus in de Heilige Geest niet alleen in een liturgisch kader – en dan vooral in de viering van de Eucharistie –, maar ook in andere uitingen van christelijk leven, waaronder de manifestaties van volksvroomheid. De Heilige Geest verleent hem immers het vermogen God offers van lof te brengen, gebeden en smekingen tot Hem te doen opstijgen en op de eerste plaats van het eigen leven een ‘levende, heilige offergave die Hij kan aanvaarden’ te maken (Rom. 12, 1). Vgl. Heb. 12, 28

Op deze priesterlijke basis helpt de volksvroomheid de gelovigen om te volharden in het gebed en de lof van God de Vader en om voor Christus getuigenis af te leggen. Vgl. Hand. 2, 42-47 Door waakzaam te zijn in afwachting van zijn glorierijke komst legt zij in de Heilige Geest rekenschap af van de hoop op het eeuwig leven. Vgl. 1 Pt. 3, 15 Met behoud van de haar als zodanig kenmerkende aspecten van de eigen culturele context brengt zij die waarden van het Kerk zijn tot uitdrukking die alles kenmerken wat binnen het mystiek lichaam van Christus ontstaat en zich ontwikkelt, zij het op verschillende wijze en in verschillende mate.