De gelovigen dragen ook graag – bijna altijd om de hals – medailles met een beeltenis van de Maagd Maria. Het is een geloofsgetuigenis, een teken van verering voor de heilige Moeder van de Heer, een uiting van vertrouwen in haar moederlijke bescherming.

De Kerk zegent deze voorwerpen van mariale godsvrucht, waarbij zij eraan herinnert dat deze ’ertoe dienen aan Gods liefde te herinneren en het vertrouwen in de heilige Maagd te doen toenemen’, Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Rituale Romanum, De sacra communione et cultu mysterii eucharistici extra Missam (21 juni 1973). De Benedcitionibus. Ordo benedictionis rerum quae ad pietatem et devotionem exercendam destinar, cit. 1168 maar zij waarschuwt de gelovigen om niet te vergeten dat de devotie tot de Moeder van Jezus vooral ‘een consequent getuigenis van leven’ Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Rituale Romanum, De sacra communione et cultu mysterii eucharistici extra Missam (21 juni 1973). De Benedcitionibus. Ordo benedictionis rerum quae ad pietatem et devotionem exercendam destinar, cit. 1168 vereist.

Door haar bijzondere verbreiding neemt onder de Mariamedailles de zogenaamde ’wonderdadige medaille’ een bijzondere plaats in. Deze vindt haar oorsprong in de verschijningen van de Maagd Maria in 1830 aan een nederige novice van de Zusters van Liefde, de toekomstige heilige Cathérine Labouré. De medaille is geslagen overeenkomstig de aanwijzingen die door de Maagd aan de heilige werden gegeven, en is om zijn rijke symboliek ’een mariale microkosmos’ genoemd: zij herinnert immers aan het mysterie van de verlossing, aan de liefde van het Hart van Christus en van het bedroefde Hart van Maria, aan de functie van de Maagd als middelares, aan het mysterie van de Kerk en aan de relatie tussen hemel en aarde en tussen eeuwig leven en tijdelijk leven.

Een nieuw impuls tot de verbreiding van ’de wonderdadige medaille’ werd gegeven door de heilige Maximiliaan Kolbe (+ 1941) en door de bewegingen die door hem ontstaan zijn of zich door hem laten inspireren. In 1917 adopteerde hij immers de ’wonderdadige medaille’ als insigne van de ’pia unio’ van de Ridderschap van de Onbevlekte, welke door hem in Rome werd gesticht, toen hij een jonge religieus was van de Minderbroeders Conventuelen.

Evenmin als de andere medailles van de Maagd en andere voorwerpen van verering is de ’wonderdadige medaille’ een talisman en evenmin mag zij leiden tot ijdele lichtgelovigheid. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 67 Vgl. H. Paus Paulus VI, Apostolische Exhortatie, Over de vernieuwing van de Maria-verering in liturgie en persoonlijke beleving, Marialis Cultus (2 feb 1974), 38 Vgl. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 2111 De belofte van de Maagd dat ‘de personen die haar zullen dragen, grote genaden zullen ontvangen’, vereist van de gelovigen een nederige en vasthoudende instemming met de christelijke boodschap, een volhardend gebed vol vertrouwen, een consequente levenswandel.