Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In het licht van de tot nu toe uiteengezette principes lijkt het noodzakelijk dat de volksvroomheid de gestalte krijgt en een moment vormt van de dialoog tussen God en de mens door Christus in de Heilige Geest. Ondanks de tekortkomingen die men hier en daar tegenkomt – zoals bijvoorbeeld het met elkaar verwarren van God de Vader en Jezus – draagt zij ongetwijfeld een trinitair stempel in zich.

De volksvroomheid is namelijk zeer gevoelig voor het mysterie van het vaderschap van God: zij raakt ontroerd ten opzichte van zijn goedheid, zij bewondert zijn macht en wijsheid, zij verheugt zich over de schepping en prijst de Schepper ervan. Zij weet dat God de Vader rechtvaardig en barmhartig is en zorg heeft voor de armen en de nederigen. Zij verkondigt dat Hij gebiedt om het goede te doen en hen beloont die rechtschappen leven door de juiste weg te volgen, terwijl Hij het kwaad verafschuwt en degenen van zich verwijdert die volharden in het volgen van de weg van haat en geweld, onrecht en leugen.

De volksvroomheid concentreert zich graag op de figuur van Christus, Zoon van God en Heiland van de mens: zij raakt ontroerd bij het verhaal van zijn geboorte en voelt de immense liefde aan die uitgaat van dat kind, ware God en ware broeder van ons, die arm was en vanaf zijn jeugd werd vervolgd. Zij vindt er vreugde in om zich de talrijke scènes voor ogen te stellen van het openbaar leven van de Heer Jezus, de goede Herder, die zieken geneest en behoeftigen te hulp komt, de Meester, die in waarheid spreekt. Vooral houdt zij ervan de mysteries van het lijden van Christus te overwegen, omdat zij daarin zijn grenzeloze liefde en de mate van zijn solidariteit met het menselijk lijden ziet: Jezus, verraden en verlaten, gesteld en met doornen gekroond, gekruisigd tussen de misdadigers, van het kruis afgehaald en gelegd in de schoot van de aarde, beweend door vrienden en leerlingen.

De volksvroomheid weet heel goed dat de persoon van de Heilige Geest staat binnen het mysterie van God. Zij gelooft namelijk dat ‘door de Heilige Geest’ de Zoon van God ‘het vlees heeft aangenomen in de schoot van de Maagd Maria’ 1e Concilie van Constantinopel, Credo van Nicea - Constantinopel (31 juli 381) en dat aan het begin van de Kerk de Geest aan de apostelen gegeven werd. Vgl. Hand. 2, 1-13 Zij weet dat de kracht van de Geest van God, waarvan de Christenen op bijzondere wijze het merkteken dragen door het vormsel, levend is in ieder sacrament van de Kerk. zij weet dat ‘in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest’ de viering van de Eucharistie begint, het doopsel wordt toegediend en vergeving van zonden gegeven wordt. Zij weet dat in de naam van de drie goddelijke personen ieder gebed in de christelijke gemeenschap tot stand komt en over de mens en alle schepselen de goddelijke zegen afgeroepen wordt.