Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De Kerk biedt het Eucharistisch offer aan voor de overledenen niet alleen bij gelegenheid van de viering van een uitvaart, maar ook op de derde, zevende en dertigste dag, evenals op de verjaardag van de dood: de viering van de Mis voor de zielen van de eigen overledenen is de christelijke manier om de gemeenschap in de Heer te gedenken en te verlengen met al wie de drempel van de dood hebben overschreden. Op 2 november biedt de Kerk vervolgens bij herhaling het heilig offer aan voor alle overledene gelovigen, voor wie ook het getijdengebed een vering heeft.

Geen dag laat de Kerk bij de viering van zowel de Eucharistie als van de vespers na haar smeekbede te doen opstijgen, opdat de Heer ’de dienaars en dienaressen die vóór ons zijn heengegaan, gemerkt met het teken van het geloof en ... allen die in Christus zijn ontslapen ... de vreugde, het licht en de vrede’ MISSALE ROMANUM, Prex eucharistica I, Commemoratio pro defunctis. geeft.

Het is derhalve belangrijk het aanvoelen van de gelovigen op te voeden in het licht van de Eucharistieviering, waarbij de Kerk bidt dat alle overleden gelovigen, uit welke tijd en van welke plaats dan ook, opgenomen worden in de heerlijkheid van de Heer. Zij vermijdt zo het gevaar van een bezitterige en particularistische visie op de Mis voor de ’eigen overledene’. Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Algemeen Statuut van het Romeins Missaal - Editio typica tertio 2002 / emendata 2008, Institutio Generalis Missalis Romani (18 mrt 2002), 355. Over de Mis voor de overledenen De viering van de Mis voor de overledenen is bovendien een gelegenheid voor een catechese over de laatste dingen.