Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Een gevoel van nieuwheid doorstroomt de hele Paasliturgie. Nieuw is de natuur, aangezien Pasen op het noordelijk halfrond samenvalt met het ontwaken van de lente. Nieuw zijn vuur en water. Nieuw de harten van de Christenen, vernieuwd door de sacramenten van boete en verzoening, en, zoals te wensen is, door de christelijke initiatiesacramenten zelf. Nieuw is, om zo te zeggen, de eucharistie: het zijn tekenen en werkelijkheden die tekenen zijn van de nieuwe toestand van leven, waarmee door Christus met zijn verrijzenis een begin gemaakt is.

Onder de oefening van godsvrucht die verband houden met het Paasgebeuren, bevinden zich de traditionele zegening van de eieren, symbool van het leven, en de zegening van de dis van het huisgezin. Deze laatste zegening, die bij veel christelijke gezinnen een dagelijkse gewoonte is die aangemoedigd moet worden, krijgt een bijzondere betekenis op Paasdag. Met water dat bij de Paaswake gezegend is en dat de gelovigen als een prijzenswaardige gewoonte mee naar huis nemen, zegent het gezinshoofd of een ander lid van de huishoudelijke gemeenschap de feestdis.