Maar met welke middelen kan men dit doel bereiken? Allereerst moeten de ouders en opvoeders hun kinderen en leerlingen, vooral hen, die een evenwichtiger en edelmoediger karakter vertonen, met een neiging tot het priesterschap, vormen tot nederigheid, gehoorzaamheid, geest van gebed en offervaardigheid. Verder moeten de oversten en leraren van de seminaries de genoemde deugden bij hun jonge mensen in stand houden en ontwikkelen en tevens ervoor zorgen, dat de priesterkandidaten met het groeien van de jaren zich nog andere solide kwaliteiten eigen maken, die onontbeerlijk zijn voor een degelijke en volledige morele vorming. 28. Hieronder zijn naar onze mening de meest belangrijke: de geest van bezinning, de goede mening bij het handelen, het vrij en persoonlijk kiezen van het goede en zelfs van het betere, de innerlijke en uiterlijke zelfbeheersing tegenover de ongeordende eigenliefde, tegenover het slechte voorbeeld van anderen en tegenover de neiging tot het kwaad als gevolg van de door de erfzonde belaste menselijke natuur of van de omgang met verkeerde personen, of als gevolg van de slechte en verderfelijke geest, die het in onze tijd bijzonder fanatiek gemunt heeft op Gods speciale uitverkorenen.

Wat de verhouding tot de evenmens betreft moeten degenen, die met Christus en voor Christus onder de mensen willen getuigen voor de evangelische waarheid, die bevrijdend en reddend werkt Vgl. Joh. 18, 37 Vgl. Joh. 8, 32 , worden gevormd tot waarachtigheid in spreken en handelen, en dus tot eerlijkheid, loyaliteit, karaktervastheid en trouw, volgens de aansporing van Sint-Paulus tot zijn geliefde Timoteus: „Bezweer hen voor Gods aangezicht woordentwisten te vermijden die nergens toe dienen dan tot verderf van de hoorders. Beijver u om uzelf deugdelijk te betonen voor God, als een arbeider die zich niet hoeft te schamen en het Woord der waarheid rechtuit spreekt.” (2 Tim. 2, 14-15)