Maar toen helaas het zedelijk bederf van de wereld ook de geestelijkheid zelf steeds meer aantastte, en op de scholen, waar de jeugd werd onderricht, een heidense geest scheen te herleven, beschouwde men de normen, die de Kerk tot dan toe had gegeven voor de opleiding van de toekomstige priesters, als beslist onvoldoende. Daarom achtten zeer velen in de vijftiende en zestiende eeuw het absoluut noodzakelijk om vooreerst het zedelijk leven in heel de Kerk van Christus te hervormen en verder de priesterkandidaten tegen de dreigende gevaren te beschermen en hun in daartoe geschikte huizen een passende vorming te geven onder de leiding van wijze opvoeders en leraren.