Jezus draagt zijn leerlingen uitdrukkelijk op Hem te verkiezen boven al het andere en boven alle anderen en dat "ze zich zouden losmaken van alles wat ze bezitten" (Lc. 14, 33) omwille van Hem en van het Evangelie. Vgl. Mc. 8, 35 Kort voor zijn lijden stelt Hij hun de arme weduwe van Jeruzalem ten voorbeeld, die van haar armoede alles offerde waar ze van leven moest. Vgl. Lc. 21, 4 Het gebod zich te onthechten van de rijkdommen, betekent een absolute verplichting om het rijk der hemelen binnen te komen.

Alle gelovigen "moeten erop bedacht zijn om hun gemoed zó te richten, dat zij zich bij het nastreven van de volmaakte liefde niet laten tegenhouden door het gebruik van de aardse goederen en de gehechtheid aan de rijkdom tegen de geest van evangelische armoede in". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 42

"Zalig de armen van geest" (Mt. 5, 3). De zaligsprekingen tonen ons een orde van geluk en genade, van schoonheid en van vrede. Jezus prijst de vreugde van de armen, aan wie het rijk reeds toebehoort: Vgl. Lc. 6, 20

Het mensgeworden Woord noemt "armoede van geest" de vrijwillige nederigheid van de menselijke geest, die bereid is tot zelfverloochening; en de apostel geeft ons de armoede van God tot voorbeeld, wanneer hij zegt: "Om onzentwil is Hij arm geworden (1 Kor. 8, 9)". H. Gregorius van Nyssa, Over de Zaligsprekingen, De Beatitudinibus. 1: PG 44, 1200D

De Heer klaagt over de rijken, omdat zij troost vinden in de overvloed van hun bezittingen (Lc. 6, 24). "De hoogmoedige zoekt de aardse macht, terwijl de arme van geest het rijk der hemelen zoekt". H. Augustinus, De sermone Domini in monte. 1,1.3: PL 34, 1232 Zich vol vertrouwen overgeven aan de voorzienigheid van de hemelse Vader bevrijdt de mens van zorgen voor de dag van morgen. Vgl. Mt. 6, 25-34 Het vertrouwen op God bereidt de mens voor op de gelukzaligheid van de armen. Zij zullen God zien.