"Uit een geldig Huwelijk ontstaat tussen de echtgenoten een band, die van nature blijvend en exclusief is; bovendien worden in een christelijk huwelijk de echtgenoten door een bijzonder Sacrament voor de plichten en de waardigheid van hun staat gesterkt en als het ware gewijd". Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 1134

Het jawoord waardoor beide echtgenoten zich wederzijds geven en ontvangen, wordt door God zelf bezegeld. Vgl. Mc. 10, 9 Uit hun verbond "ontstaat een instelling die naar Gods ordening blijvend is, ook ten overstaan van de maatschappij". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 48. § 1, vert. uit Lat. Het verbond van de echtgenoten voegt zich in het verbond van God met de mensen: "De echte huwelijksliefde wordt opgenomen in de goddelijke liefde". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 48. § 2, vert. Getijdenboek Lect. I,1,131

De huwelijksband wordt dus door God zelf tot stand gebracht, zodat het Huwelijk dat tussen gedoopten aangegaan en voltrokken is, nooit ontbonden kan worden. Deze band is het resultaat van een vrije menselijke daad van de echtgenoten en van de voltrekking van het Huwelijk. Hij is een realiteit die voortaan onherroepelijk is en die de oorsprong is van een verbond waarvoor de trouw van God borg staat. De Kerk is niet bij machte zich tegen deze beschikking van de goddelijke wijsheid uit te spreken. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 1141

"In hun levensstaat en orde hebben (de christelijke echtgenoten) binnen het Volk van God hun eigen gave". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11. vert.uit Lat. De genade die eigen is aan het sacrament van het Huwelijk is bestemd om de liefde van de echtgenoten te vervolmaken en hun onverbrekelijke eenheid te versterken. Door deze genade "helpen zij elkaar tot heiliging in het echtelijk leven en in het aanvaarden en opvoeden van hun kinderen." 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 41. vert. uit Lat.

Christus is de bron van deze genade. "Zoals God eertijds zijn volk tegemoet is gegaan in een verbond van liefde en trouw, zo komt nu de Verlosser van de mensen en de Bruidegom van de kerk de christelijke echtgenoten tegemoet in het Sacrament van het Huwelijk". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 48. § 2, vert Getijdenboek Lect. I,1,131 Hij blijft hun nabij, geeft hun de kracht Hem te volgen door hun kruis op te nemen, weer op te staan wanneer zij struikelen, elkaar te vergeven, elkaars lasten te dragen, Vgl. Gal. 6, 2 "elkaar onderdanig te zijn uit ontzag voor Christus" (Ef. 5, 21) en elkaar te beminnen met een bovennatuurlijke, fijngevoelige en vruchtbare liefde. In de vreugde van hun liefde en gezinsleven geeft Hij hun reeds hier op aarde een voorsmaak van het bruiloftsmaal van het Lam:

Waar zal ik de kracht vinden om het geluk van het huwelijk te beschrijven dat door de Kerk gesloten wordt dat door het (eucharistisch) offer bevestigd en door de zegen bezegeld wordt dat de engelen aankondigen en de Vader bekrachtigt ? (...) Welk een mooi paar vormen die twee gelovigen, die één hoop, één wens, eenzelfde levenswijze hebben, die dezelfde Heer dienen. Zij zijn beiden kinderen van dezelfde vaders zij zijn beiden dienaars van dezelfde Heer; noch naar de geest noch naar het vlees is er ook maar de minste verdeeldheid, zij zijn in de volle zin van het woord twee in één vlees. Maar waar één vlees is daar is ook één geest. Tertullianus, Ad Uxorem. 2,9, vert. Vgl. Chr. Mohrman Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 13