Aan hen die dit leven gaan verlaten, geeft de Kerk naast de Ziekenzalving ook de Eucharistie als Viaticum. De gemeenschap met het lichaam en bloed van Christus, ontvangen op het ogenblik van de overgang naar de Vader, heeft een bijzondere betekenis en een bijzonder belang. Zij is zaad van eeuwig leven en de kracht tot verrijzenis, naar de woorden van de Heer: "Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag" (Joh. 6, 54). Als Sacrament van de gestorven en verrezen Christus is de Eucharistie hier Sacrament van de overgang van de dood naar het leven, van deze wereld naar de Vader. Vgl. Joh. 13, 1

Zoals de Sacramenten van het Doopsel, het Vormsel en de Eucharistie een eenheid vormen als "Sacramenten van de christelijke initiatie", zo kan men zeggen dat de Biecht, de Ziekenzalving en de Eucharistie als Viaticum op het einde van het christelijk leven "de Sacramenten zijn die voorbereiden op het vaderland" of de Sacramenten die de pelgrimstocht voltooien.