Het christelijke 1e Concilie van Constantinopel
Credo van Nicea - Constantinopel
(31 juli 381) - de belijdenis van ons geloof in God de Vader, de Zoon en de heilige Geest en in zijn scheppend, verlossend en heiligmakend handelen - vindt zijn hoogtepunt in de verkondiging van de verrijzenis van de doden aan het eind der tijden, en in het eeuwig leven.

Wij geloven vast, en wij hopen ook, dat zoals Christus waarlijk verrezen is uit de doden en voor altijd leeft, ook de rechtvaardigen na hun dood voor altijd met de verrezen Christus zullen leven en dat Hij hen zal doen opstaan op de laatste dag. Vgl. Joh. 6, 39-40 Evenals zijn eigen verrijzenis zal onze verrijzenis het werk zijn van de allerheiligste Drie-eenheid:

En als de Geest van Hem die Jezus van de doden heeft opgewekt, in u woont, zal Hij die Christus Jezus van de doden heeft doen opstaan, ook uw sterfelijk lichaam eenmaal levend maken door de kracht van zijn Geest, die in u verblijft (Rom. 8, 11). Vgl. 1 Tess. 4, 14 Vgl. 1 Kor. 6, 14 Vgl. 2 Kor. 4, 14 Vgl. Fil. 3, 10-11

Het woord "vlees" (in de Nederlandse vertaling van de geloofsbelijdenis met "lichaam" weergegeven) duidt de mens aan in zijn toestand van zwakheid en sterfelijkheid. Vgl. Gen. 6, 3 Vgl. Ps. 56, 5 Vgl. Jes. 40, 6 De "verrijzenis van het lichaam" betekent dat er na de dood niet alleen het leven van de onsterfelijke ziel zal zijn, maar dat zelfs "ons sterfelijk lichaam" (Rom. 8, 11) weer levend zal worden.

Geloven in de verrijzenis van de doden is vanaf het begin een wezenlijk element van het christelijk geloof geweest. "Het geloof van de christenen is de verrijzenis van de doden. Door dit te geloven bestaan wij": Tertullianus, De Resurrectione Carnis. 1,1, vert. uit Lat.

Hoe kunnen dan sommigen onder u beweren dat er geen opstanding van de doden bestaat? Als er geen opstanding van de doden bestaat, is ook Christus niet verrezen. En wanneer Christus niet is verrezen, is onze prediking zonder inhoud en uw geloof eveneens (...). Maar zo is het niet! Christus is opgestaan uit de doden, als eersteling van hen die ontslapen zijn (1 Kor. 15, 12-14.20).