"Maar toen de volheid van de tijd gekomen was, heeft God zijn Zoon gezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de Wet, opdat Hij hen die onder de Wet stonden, zou bevrijden, opdat wij de rang van zonen zouden verkrijgen" (Gal. 4, 4-5). Dat is "de Blijde Boodschap van Jezus Christus, de Zoon van God" (Mc. 1, 1): God heeft zijn volk bezocht. Vgl. Lc. 1, 68 Hij heeft de beloften die Hij aan Abraham en zijn geslacht gedaan had, in vervulling doen gaan. Vgl. Lc. 1, 55 Hij heeft dat boven alle verwachting gedaan: Hij heeft zijn "welbeminde Zoon" (Mc. 1, 11) gezonden.

Wij geloven en belijden dat Jezus van Nazareth, in Betlehem als jood geboren uit een vrouw van Israël, ten tijde van koning Herodes de Grote en keizer Augustus, van beroep timmerman, gekruisigd en gestorven in Jeruzalem tijdens de regering van keizer Tiberius, onder de landvoogd Pontius Pilatus, de eeuwige, mensgeworden Zoon van God is, dat Hij is "uitgegaan van God" Vgl. Joh. 13, 3 , "uit de hemel is neergedaald" Vgl. Joh. 3, 13 Vgl. Joh. 6, 33 , "dat Hij werkelijk mens is geworden" Vgl. 1 Joh. 4, 2 , want "het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, zulk een heerlijkheid als de Eniggeborene van de Vader ontvangt, vol genade en waarheid (...). Van zijn volheid hebben wij allen ontvangen: genade op genade" (Joh. 1, 14.16).

Door de genade van de heilige Geest hiertoe aangezet en aangetrokken door de Vader geloven en belijden wij met betrekking tot Jezus: "Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God" (Mt. 16, 16). Op de steenrots van dit geloof, beleden door de heilige Petrus, heeft Christus zijn Kerk gebouwd. Vgl. Mt. 16, 18 Vgl. H. Paus Leo I de Grote, Sermones. 4,3; 51,1; 62,2; 83,3

Het doorgeven van het christelijk geloof betekent allereerst de verkondiging van Jezus Christus om de mensen zo tot het geloof in Hem te brengen. Vanaf het begin hebben de eerste leerlingen het vurig verlangen gehad Christus te verkondigen: "Het is voor ons onmogelijk niet te spreken over hetgeen wij gezien en gehoord hebben" (Hand. 4, 20). En zij nodigen de mensen van alle tijden uit te delen in de vreugde van hun gemeenschap met Christus:

"Wij hebben het gehoord en met eigen ogen gezien; wij hebben het aanschouwd en onze handen hebben het aangeraakt - dààrover spreken wij, over het woord dat leven is. Want het leven is verschenen; het eeuwige leven dat bij de Vader was, heeft zich aan ons geopenbaard, wij hebben het gezien, wij getuigen ervan, wij maken het u bekend. Wat wij gezien en gehoord hebben, dat verkondigen wij ook aan u, opdat gij gemeenschap moogt hebben met ons. En onze gemeenschap is er een met de Vader en met Jezus Christus, zijn Zoon. En wij schrijven dit om ons aller vreugde volkomen te maken" (1 Joh. 1, 1-4).

"In het middelpunt van het geloofsonderricht vinden wij in wezen een persoon: die van Jezus van Nazareth, enige Zoon van de Vader (...), die voor ons geleden heeft en gestorven is en die nu, verrezen, met ons voor altijd leeft (...). Het geloof onderrichten (...) wil zeggen: in de persoon van Christus heel het eeuwige heilsplan van God onthullen. Dat wil zeggen: de betekenis van de daden en de woorden van Christus, van de door Hem gestelde tekenen trachten te begrijpen". H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Catechese geven in onze tijd, Catechesi Tradendae (16 okt 1979), 5 Het doel van het geloofsonderricht is: "De mensen tot de gemeenschap met Jezus Christus te brengen (...); Hij alleen immers kan ons leiden naar de liefde van de Vader in de Geest en ons laten delen in het leven van de allerheiligste Drieëenheid". H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Catechese geven in onze tijd, Catechesi Tradendae (16 okt 1979), 5

"In het geloofsonderricht moet Christus, het mensgeworden Woord en de Zoon van God, onderwezen worden, al het andere enkel, in zoverre het naar Hem verwijst; en alleen Christus leert, en ieder ander doet dit, in zoverre hij zijn woordvoerder of tolk is en Christus door zijn mond spreekt (...). Ieder die het geloof onderricht, zou op zichzelf het mysterieuze woord van Jezus moeten kunnen toepassen: 'Mijn leer is niet van Mij, maar van Hem die Mij gezonden heeft' (Joh. 7, 16)". H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Catechese geven in onze tijd, Catechesi Tradendae (16 okt 1979), 6

Hij die geroepen wordt "Christus te onderrichten" moet daarom allereerst proberen "die alles te boven gaande winst die het kennen van Christus is" te zoeken; men moet "bereid zijn alles te verliezen (...) om Christus te winnen en " ... een te zijn met Hem" en om "Hem te kennen, de kracht van zijn opstanding gewaar te worden en de gemeenschap met zijn lijden, steeds meer op Hem te lijken in zijn sterven om eens te mogen komen tot de wederopstanding uit de doden" (Fil. 3, 8-11).

Het is uit deze op liefde gebaseerde kennis van Christus dat het verlangen voortkomt Hem te verkondigen, te "evangeliseren", en anderen te brengen tot het "ja" van het geloof in Jezus Christus. Maar tegelijkertijd doet zich de behoefte ja gevoelen dit geloof steeds beter te leren kennen. Hiertoe zullen allereerst de belangrijkste benamingen waarmee Jezus aangesproken wordt, vermeld worden, in overeenstemming met de volgorde van de geloofsbelijdenis: Christus, Zoon van God, Heer (artikel 2). De geloofsbelijdenis belijdt vervolgens de belangrijkste geheimen van het leven van Christus: die van zijn menswording (artikel 3), die van zijn Pasen (artikel 4 en artikel 5) , en tenslotte die van zijn verheerlijking (artikel 6 en artikel 7) .