De Geloofsbelijdenis
Twaalf artikelen van het geloof
Geloofsbelijdenis volgens de Romeinse doopritus
(31 juli 381) belijdt dat God "Schepper is van hemel en aarde" en het 1e Concilie van Constantinopel
Credo van Nicea - Constantinopel
(31 juli 381) zegt nog uitdrukkelijker . "(...) van al wat zichtbaar en onzichtbaar is".

In de heilige Schrift betekent de uitdrukking "hemel en aarde" al wat bestaat, heel de schepping. Zij geeft ook de samenhang binnen de schepping aan, die hemel en aarde tegelijkertijd verenigt en scheidt: "De aarde" is de wereld van de mensen. Vgl. Ps. 115, 16 "De hemel" of "de hemelen" kan het uitspansel betekenen, Vgl. Ps. 19, 2 maar ook de "plaats", eigen aan God: "onze Vader in de hemel" (Mt. 5, 16) Vgl. Ps. 115, 16 en dus ook de "hemel" die de eschatologische heerlijkheid is. Tenslotte is het woord "hemel" een uitdrukking voor de "plaats" van de geestelijke schepselen - de engelen - die God omgeven.

De geloofsbelijdenis van het vierde concilie van Lateranen stelt dat God "tegelijkertijd vanaf het begin van de tijd uit het niet beide scheppingen, de geestelijke en de lichamelijke, d.w.z. de engelen en de wereld, geschapen heeft; en daarna het menselijk schepsel dat beide in zich verenigt, samengesteld als het is uit geest en lichaam". 4e Concilie van Lateranen, Hfd 1. Over het Katholieke geloof, Caput 1: De fide catholica (11 nov 1215) Vgl. 1e Vaticaans Concilie, 3e Zitting - Dogmatische Constitutie over het Katholieke Geloof, Dei Filius (24 apr 1870), 3 Vgl. H. Paus Paulus VI, Motu Proprio, Sollemnis Professio Fidei - Ter afsluiting van het jaar van het geloof, Solemni hac liturgia - Credo van het Volk van God (30 juni 1968), 8