"In het begin schiep God de hemel en de aarde" (Gen. 1, 1). Deze plechtige woorden staan aan het begin van de heilige Schrift. De geloofsbelijdenis neemt deze woorden weer op door God de almachtige Vader te belijden als "de Schepper van hemel en aarde" 1e Concilie van Constantinopel, Credo van Nicea - Constantinopel (31 juli 381), "van al wat zichtbaar en onzichtbaar is" Geloofsbelijdenis, Geloofsbelijdenis volgens de Romeinse doopritus, Twaalf artikelen van het geloof (31 juli 381). Wij zullen daarom eerst spreken over de Schepper, vervolgens over zijn schepping en tenslotte over de zondeval. Hieruit is Jezus Christus, de Zoon van God, ons komen verlossen.

De schepping is het fundament van alle "heilzame raadsbesluiten van God", "het begin van de heilsgeschiedenis", Congregatie voor de Clerus, Algemeen directorium voor de catechese, Directorium Catechisticum Generale (11 apr 1971), 51 die haar hoogtepunt heeft in Christus. Omgekeerd werpt het mysterie van Christus een beslissend licht op het mysterie van de schepping; het openbaart het doel met het oog waarop "God in het begin de hemel en de aarde schiep" (Gen. 1, 1) : vanaf het begin stond God de heerlijkheid van de nieuwe schepping in Christus voor ogen. Vgl. Rom. 8, 18-23

Daarom beginnen de lezingen in de Paasnacht, de viering van de nieuwe schepping in Christus, met het scheppingsverhaal; dit is in de Byzantijnse liturgie altijd de eerste lezing tijdens de vigilies van de grote feesten van de Heer. Volgens het getuigenis van de ouden volgt het onderricht van de catechumenen voor het doopsel dezelfde weg. Egeria, Peregrinatio ad loca sancta. 46 H. Augustinus, De catechizandis rudibus. 3,5