Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Het christelijke 1e Concilie van Constantinopel
Credo van Nicea - Constantinopel
(31 juli 381) - de belijdenis van ons geloof in God de Vader, de Zoon en de heilige Geest en in zijn scheppend, verlossend en heiligmakend handelen - vindt zijn hoogtepunt in de verkondiging van de verrijzenis van de doden aan het eind der tijden, en in het eeuwig leven.

Wij geloven vast, en wij hopen ook, dat zoals Christus waarlijk verrezen is uit de doden en voor altijd leeft, ook de rechtvaardigen na hun dood voor altijd met de verrezen Christus zullen leven en dat Hij hen zal doen opstaan op de laatste dag. Vgl. Joh. 6, 39-40 Evenals zijn eigen verrijzenis zal onze verrijzenis het werk zijn van de allerheiligste Drie-eenheid:

En als de Geest van Hem die Jezus van de doden heeft opgewekt, in u woont, zal Hij die Christus Jezus van de doden heeft doen opstaan, ook uw sterfelijk lichaam eenmaal levend maken door de kracht van zijn Geest, die in u verblijft (Rom. 8, 11). Vgl. 1 Tess. 4, 14 Vgl. 1 Kor. 6, 14 Vgl. 2 Kor. 4, 14 Vgl. Fil. 3, 10-11

Het woord "vlees" (in de Nederlandse vertaling van de geloofsbelijdenis met "lichaam" weergegeven) duidt de mens aan in zijn toestand van zwakheid en sterfelijkheid. Vgl. Gen. 6, 3 Vgl. Ps. 56, 5 Vgl. Jes. 40, 6 De "verrijzenis van het lichaam" betekent dat er na de dood niet alleen het leven van de onsterfelijke ziel zal zijn, maar dat zelfs "ons sterfelijk lichaam" (Rom. 8, 11) weer levend zal worden.

Geloven in de verrijzenis van de doden is vanaf het begin een wezenlijk element van het christelijk geloof geweest. "Het geloof van de christenen is de verrijzenis van de doden. Door dit te geloven bestaan wij": Tertullianus, De Resurrectione Carnis. 1,1, vert. uit Lat.

Hoe kunnen dan sommigen onder u beweren dat er geen opstanding van de doden bestaat? Als er geen opstanding van de doden bestaat, is ook Christus niet verrezen. En wanneer Christus niet is verrezen, is onze prediking zonder inhoud en uw geloof eveneens (...). Maar zo is het niet! Christus is opgestaan uit de doden, als eersteling van hen die ontslapen zijn (1 Kor. 15, 12-14.20).

De verrijzenis van de doden is door God geleidelijk geopenbaard aan zijn volk. De hoop op de lichamelijke verrijzenis van de doden heeft zich opgedrongen als een wezenlijk gevolg van het geloof in God als Schepper van de hele mens, van ziel en lichaam. De Schepper van hemel en aarde is ook degene die trouw zijn verbond met Abraham en zijn nageslacht in stand houdt. Vanuit dit dubbele perspectief zal het geloof in de verrijzenis gestalte beginnen te krijgen. In hun beproevingen belijden de als martelaar gestorven Makkabeeën:

De Koning van de wereld zal ons, die voor zijn wet sterven, opwekken tot een eeuwig leven (2 Makk. 7, 9). De dood door de handen van mensen wordt begerenswaardig door de hoop die God ons geeft, dat Hij ons weer doet opstaan (2 Makk. 7, 14). Vgl. 2 Makk. 7, 29 Vgl. Dan. 12, 1-13

De Farizeeën Vgl. Hand. 23, 6 en heel wat tijdgenoten van de Heer Vgl. Joh. 11, 24 hoopten op de verrijzenis. Jezus leert deze uitdrukkelijk. Aan de Sadduceeën, die de verrijzenis ontkennen, antwoordt Hij: "Zijt gij niet op een dwaalspoor, juist omdat gij noch de Schrift, noch Gods macht kent?" (Mc. 12, 24). Het geloof in de verrijzenis berust op het geloof in God, die "geen God van doden, maar van levenden is" (Mc. 12, 27).

Maar er is meer: Jezus verbindt het geloof in de verrijzenis met zijn eigen persoon: "Ik ben de verrijzenis en het leven" (Joh. 11, 25). Het is Jezus zelf die op de laatste dag hen zal doen verrijzen die in Hem geloofd hebben Vgl. Joh. 5, 24-25 Vgl. Joh. 6, 40 en die zijn lichaam gegeten en zijn bloed gedronken hebben. Vgl. Joh. 6, 54 Hij geeft hiervan nu reeds een teken en een onderpand door sommige doden het leven terug te geven. Vgl. Joh. 11 Hij kondigt daarmee zijn eigen verrijzenis aan, die evenwel van een andere orde zal zijn. Over dit unieke gebeuren spreekt Hij als over "het teken van de profeet Jona" (Mt. 12, 39), het teken van de tempel. Vgl. Joh. 2, 19-22 Hij kondigt zijn verrijzenis aan die op de derde dag na zijn terechtstelling zal plaatshebben. Vgl. Mc. 10, 34

Getuige zijn van Christus is "getuige" zijn" van zijn verrijzenis" (Hand. 1, 22), Vgl. Hand. 4, 33 "met Hem gegeten en gedronken hebben, nadat Hij uit de doden was opgestaan" (Hand. 10, 41). De christelijke hoop op de verrijzenis is volledig getekend door de ontmoetingen met de verrezen Christus. Wij zullen evenals Hij, met Hem en door Hem verrijzen.

Vanaf het begin heeft het christelijk geloof in de verrijzenis onbegrip en tegenstand ontmoet. Vgl. Hand. 17, 32 Vgl. 1 Kor. 15, 12-13 "Op geen enkel punt ontmoet het christelijk geloof meer tegenstand dan inzake de verrijzenis van het lichaam". H. Augustinus, Enarrationes in Psalmos. 88,2,5, vert. uit Lat. Over het algemeen aanvaardt men dat het leven van de mens na de dood in geestelijke zin wordt voortgezet. Maar hoe kan men geloven dat dit zo duidelijk sterfelijk lichaam kan verrijzen tot het eeuwig leven?

Wat is "verrijzen"? Bij de dood, die de scheiding is van lichaam en ziel, gaat het lichaam van de mens tot ontbinding over, terwijl zijn ziel God tegemoet gaat in de verwachting van de hereniging met haar verheerlijkt lichaam. God zal in zijn almacht het onvergankelijk leven definitief aan ons lichaam teruggeven door het krachtens de verrijzenis van Jezus met onze ziel te verenigen.