Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De komst van de verheerlijkte Messias wordt op elk ogenblik van de geschiedenis uitgesteld, Vgl. Rom. 11, 31 totdat Hij wordt erkend door "heel Israël" Vgl. Rom. 11, 26 Vgl. Mt. 23, 39 waarover ten dele "de verharding gekomen is" Vgl. Rom. 11, 25 in de vorm van "het ongeloof" (Rom. 11, 20) ten opzichte van Jezus. De heilige Petrus zegt het tegen de Joden van Jeruzalem na Pinksteren: "Bekeert u dus en hebt berouw, opdat uw zonden worden uitgewist en er van de Heer uit tijden van verkwikking mogen komen en Hij u Jezus zende, die voor u als Messias was voorbestemd. De hemel moest Hem opnemen tot de tijd van het herstel van alle dingen, waarover God gesproken heeft bij monde van zijn heilige profeten" (Hand. 3, 19-21). En bij de heilige Paulus klinken deze woorden door, wanneer hij zegt: "Als hun verwerping de wereld verzoening heeft gebracht, wat kan dan hun aanneming anders betekenen dan leven uit de doden?" (Rom. 11, 15). Het binnengaan van "het volledig getal van de Joden" Vgl. Rom. 11, 12 in het Messiaanse heil, in het voetspoor van het "volledig getal van de heidenvolken" Vgl. Rom. 11, 25 Vgl. Lc. 21, 24 zal het volk van God de mogelijkheid geven "de volheid in Christus" (Ef. 4, 13) tot stand te brengen, waarin God alles in alles is" (1 Kor. 15, 28).

Wanneer men bovendien naar de toekomst kijkt, dan streven het volk van God uit het Oude Verbond en het nieuwe Volk van God analoge doeleinden na: de verwachting van de komst (of terugkeer) van de Messias. Deze verwachting is echter enerzijds die van de terugkeer van de gestorven en verrezen Messias, die erkend wordt als Heer en Zoon van God, en anderzijds die van de komst aan het einde der tijden van de Messias, van wie de trekken verborgen blijven, een verwachting die gepaard gaat met het drama van de onwetendheid of de miskenning van Christus Jezus.

Het verbond van Noach is van kracht, zolang de tijd van de volken Vgl. Lc. 21, 24 duurt tot aan de verkondiging van het evangelie, over de hele wereld. De bijbel vereert enkele grote figuren van de "volken", zoals "Abel de rechtvaardige", de priesterkoning Melchisedek, Vgl. Gen. 14, 18 de voorafbeelding van Christus, Vgl. Heb. 7, 3 of de rechtvaardigen "Noach, Daniël en Job" (Ez. 14, 14). Zo brengt de Schrift tot uitdrukking welke hoge graad van heiligheid zij kunnen bereiken die leven volgens het verbond van Noach, in afwachting van het ogenblik dat de Christus "alle verstrooide kinderen van God samenbrengt" (Joh. 11, 52).