Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De verrijzenis van Christus is een voorwerp van geloof in zoverre ze een transcendent ingrijpen van God zelf is in de schepping en de geschiedenis. Hierin zijn de drie goddelijke personen tegelijkertijd samen werkzaam en tonen zij hun eigen oorspronkelijkheid. Ze heeft plaatsgevonden door de macht van de Vader, die Christus, zijn Zoon, "opgewekt heeft" Vgl. Hand. 2, 24 en zo op volmaakte wijze zijn menselijke natuur - met zijn lichaam - in de Drieëenheid heeft binnengeleid. Jezus wordt definitief "naar de Geest aangewezen als Zoon van God door Gods machtige daad, door zijn opstanding uit de doden" (Rom. 1, 3-4). De heilige Paulus benadrukt de openbaring van Gods macht Vgl. Rom. 6, 4 Vgl. 2 Kor. 13, 4 Vgl. Fil. 3, 10 Vgl. Ef. 1, 19-22 Vgl. Heb. 7, 16 door het werk van de Geest die de dode menselijke natuur van Jezus tot leven gewekt heeft en deze geroepen heeft tot de glorievolle staat van Heer.

Heel de goddelijke heilseconomie is het gezamenlijk werk van de drie goddelijke personen. Want evenals de Drie-eenheid slechts één en dezelfde natuur heeft, zo heeft Zij ook slechts één en hetzelfde handelen. Vgl. 2e Concilie van Constantinopel, 8e Zitting - Canones, Sessio VIII - Canones (2 juni 553), 1 "De Vader, de Zoon en de Heilige Geest zijn niet drie beginselen van de schepping, maar één beginsel". Concilie van Florence, Bul, 11e Sessie - Over de eenheid met de Kopten en Ethiopiërs, Cantate Domino (4 feb 1442), 1. vert. uit Lat. Toch verricht iedere goddelijke persoon het gemeenschappelijk werk overeenkomstig zijn persoonlijke eigenheid. Zo belijdt de Kerk in het voetspoor van het Nieuwe Testament Vgl. 1 Kor. 8, 6 "één God en Vader, uit wie alles is, en één Heer Jezus Christus door wie alles is, en één Heilige Geest in wie alles is". 2e Concilie van Constantinopel, 8e Zitting - Canones, Sessio VIII - Canones (2 juni 553), 1. vert. uit Gr. Het is vooral de goddelijke zending van de menswording van de Zoon en die van de gave van de Heilige Geest die de eigenheden van de goddelijke personen zichtbaar maken.

Wij geloven vast, en wij hopen ook, dat zoals Christus waarlijk verrezen is uit de doden en voor altijd leeft, ook de rechtvaardigen na hun dood voor altijd met de verrezen Christus zullen leven en dat Hij hen zal doen opstaan op de laatste dag. Vgl. Joh. 6, 39-40 Evenals zijn eigen verrijzenis zal onze verrijzenis het werk zijn van de allerheiligste Drie-eenheid:

En als de Geest van Hem die Jezus van de doden heeft opgewekt, in u woont, zal Hij die Christus Jezus van de doden heeft doen opstaan, ook uw sterfelijk lichaam eenmaal levend maken door de kracht van zijn Geest, die in u verblijft (Rom. 8, 11). Vgl. 1 Tess. 4, 14 Vgl. 1 Kor. 6, 14 Vgl. 2 Kor. 4, 14 Vgl. Fil. 3, 10-11

Het dodenrijk waarin Christus na zijn sterven is nedergedaald, noemt de Schrift de hel, de Sjeool of de Hades, Vgl. Fil. 2, 10 Vgl. Hand. 2, 24 Vgl. Openb. 1, 18 Vgl. Ef. 4, 9 omdat zij die zich daar bevinden, verstoken zijn van het zien van God. Vgl. Ps. 6, 6 Vgl. Ps. 88, 11-13 Dat is immers het geval voor alle doden, goede of slechte, wanneer zij wachten op de Verlosser, Vgl. Ps. 89, 49 Vgl. 1 Sam. 28, 19 Vgl. Ez. 32, 17-32 dat wil niet zeggen dat hun lot gelijk is, zoals Jezus laat zien in de parabel van de arme Lazarus, die in "de schoot van Abraham" was opgenomen. Vgl. Lc. 16, 22-26 "Het zijn juist de zielen van deze vromen die in de schoot van Abraham op hun bevrijder wachtten, die Jezus Christus bevrijdde, toen Hij nederdaalde ter helle" Catechismus-Compendium, Catechismus van het Concilie van Trente, Catechismus Romanus Concilii Tridentini. 1,6,3, vert. uit Lat.. Jezus is niet nedergedaald ter helle om de verdoemden te bevrijden Vgl. Synode van Rome, De neerdaling ter helle van Christus, Sessio III - 3e zitting (25 okt 745), evenmin om de hel van de verdoemenis af te breken, Vgl. Paus Benedictus XII, Brief, Over dwalingen van Armeniërs, Cum Dudum (1 aug 1341), 18. DH 1011 Vgl. Paus Clemens VI, Brief, Aan Mekhitar (=Consolator), de Katholikos van de Armeniërs, Super quibusdam (29 sept 1351), 29. DH 1077 maar om de rechtvaardigen die Hem voorgegaan waren, te bevrijden. Vgl. 4e Concilie van Toledo, Canones (5 dec 633), 1. DH 485 Vgl. Mt. 27, 52-53

Na zijn verrijzenis komt Christus' goddelijke afstamming in de macht van zijn verheerlijkte menselijke natuur naar voren. "Naar de heilige Geest is Hij aangewezen als Zoon van God door Gods machtige daad, door zijn opstanding uit de doden" (Rom. 1, 4). Vgl. Hand. 13, 33 De apostelen zullen kunnen belijden: "Wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, zulk een heerlijkheid als de Eniggeborene van de Vader ontvangt, vol genade en waarheid" (Joh. 1, 14).

Het geloof in God de almachtige Vader kan op de proef gesteld worden door de ervaring van het kwaad en het lijden. Soms kan het lijken alsof God afwezig is en niet in staat het kwaad te verhinderen. Welnu, God de Vader heeft zijn almacht op de meest mysterievolle manier geopenbaard in de vrijwillige vernedering en in de verrijzenis van zijn Zoon, waardoor Hij het kwaad overwonnen heeft. Zo is de gekruisigde Christus "Gods kracht en Gods wijsheid. Want de dwaasheid van God is wijzer dan de mensen en de zwakheid van God is sterker dan de mensen" (1 Kor. 1, 24-25). In de verrijzenis en de verheffing van Christus heeft de Vader "de sterkte van zijn kracht" ontplooid en getoond "met welke buitengewone grootheid zijn macht voor ons gelovigen bekleed is" (Ef. 1, 19-22).