15 augustus 1997
Vanaf de dag dat Petrus heeft beleden dat Jezus de Christus is, de Zoon van de levende God, de Meester, "begon Hij zijn leerlingen duidelijk te maken dat Hij naar Jeruzalem moest gaan, dat Hij daar veel zou moeten lijden (...) en dat Hij na ter dood gebracht te zijn op de derde dag zou verrijzen" (Mt. 16, 21). Petrus wijst deze aankondiging af, Vgl. Mt. 16, 22-23 de anderen begrijpen ze evenmin. Vgl. Mt. 17, 23 Vgl. Lc. 9, 45 Het is in deze context dat de mysterieuze episode plaatsvindt van de gedaanteverandering van Jezus, Vgl. Mt. 17, 1-8. par. Vgl. 2 Pt. 1, 16-18 boven op een hoge berg, voor de ogen van drie door Hem gekozen getuigen: Petrus, Jakobus en Johannes. Het gelaat en de kleding van Jezus worden stralend wit, Mozes en Elia verschijnen, en zij "spreken tot Hem over zijn heengaan, dat Hij in Jeruzalem zou voltrekken" (Lc. 9, 31). Een wolk omhult hen en een stem uit de hemel zegt: "Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luistert naar Hem" (Lc. 9, 35).
De wolk en het licht. Deze twee symbolen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden bij de manifestaties van de Heilige Geest. Vanaf de verschillende theofanieën in het Oude Testament openbaart de wolk, die nu eens donker, dan weer lichtend is, een levende en reddende God en zij verhult daarbij het transcendente karakter van zijn heerlijkheid: in het geval van Mozes op de berg Sinaï, Vgl. Ex. 24, 15-18 aan die in de tent van de samenkomst Vgl. Ex. 33, 9-10 en gedurende de tocht door de woestijn Vgl. Ex. 40, 36-38 Vgl. 1 Kor. 10, 1-2 , evenals in het geval van Salomo bij de inwijding van de tempel Vgl. 1 Kon. 8, 10-12 . In de Heilige Geest brengt Christus de totale vervulling van deze voorafbeeldingen. Hij is het die over de maagd Maria komt en haar "overschaduwt", opdat zij Jezus ontvangt en ter wereld brengt Vgl. Lc. 1, 35 . Op de berg van de gedaanteverandering komt de Heilige Geest in een wolk, die "een schaduw werpt" over Jezus, Mozes, Elia, Petrus, Jakobus en Johannes, en "uit de wolk klinkt een stem die spreekt: 'Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luistert naar Hem'" (Lc. 9, 34-35). Tenslotte is het dezelfde wolk die "Jezus onttrekt aan de ogen" van de leerlingen op de dag van de hemelvaart Vgl. Hand. 1, 9 en die Hem als Mensenzoon zal openbaren in zijn heerlijkheid op de dag dat Hij komt Vgl. Lc. 21, 27 .
In het Evangelie volgens Lucas wordt speciaal aandacht besteed aan de rol van de Heilige Geest en aan de betekenis van het gebed in het dienstwerk van Christus. Jezus bidt precies vóór de beslissende ogenblikken van zijn zending: voordat de Vader getuigenis van Hem aflegt bij zijn Doopsel Vgl. Lc. 3, 21 en bij zijn gedaanteverandering, Vgl. Lc. 9, 28 en voordat Hij door zijn lijden het liefdesplan van zijn Vader vervult. Vgl. Lc. 22, 41-44 Hij bidt ook vóór die beslissende ogenblikken die zullen uitlopen op de keuze en de roeping van de zending van de apostelen: precies vóór de keuze en de roeping van de twaalf Vgl. Lc. 6, 12 en voordat Petrus Hem erkent als "de Gezalfde van God". Vgl. Lc. 9, 18-20 en Hij bidt dat de leider van de apostelen niet verzaakt in de beproeving. Vgl. Lc. 22, 32 In zijn gebed op de momenten vóór de heilsgebeurtenissen die de Vader Hem vraagt te vervullen, legt Jezus, in alle nederigheid en vol vertrouwen, zijn menselijke wil in handen van de liefdevolle wil van de Vader.
