Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Het gebed is het leven van het nieuwe hart. Het moet ons op elk moment bezielen. Maar, we vergeten Hem die ons leven en ons al is. Daarom leggen de geestelijke vaders, in de traditie van het boek Deuteronomium en van de profeten, de nadruk op het gebed als "herinnering aan God", als het herhaaldelijk opwekken van het "geheugen van het hart". "Men moet zich God vaker herinneren dan men ademhaalt".H. Gregorius van Nazianze, Or. theol. 1,4, vert uit Gr. Maar men kan niet "te allen tijde" bidden, als men niet welbewust bidt op vastgestelde ogenblikken: dat zijn de centrale momenten, de sterke tijden van het christelijke gebed, qua intensiteit en tijdsduur.

De Overlevering van de Kerk legt aan de gelovigen bepaalde ritmen voor om het onafgebroken gebed te voeden. Sommige ritmen zijn dagelijks: het morgengebed en het avondgebed, het gebed vóór en na de maaltijd en het getijdengebed. De zondag, die als middelpunt de Eucharistieviering heeft, wordt voornamelijk geheiligd door het gebed. De cyclus van het liturgische jaar met de grote feesten vormt het fundamentele ritme voor het gebedsleven van de Christenen.

De kerk nodigt de gelovigen uit tot een regelmatig gebed:,dagelijks terugkerende gebeden, getijdengebed, eucharistieviering op zondag en feesten van het liturgische jaar.