15 augustus 1997
De lofprijzing is de gebedsvorm die het meest rechtstreeks erkent dat God God is. De lofprijzing bezingt Hem ter wille van Hem zelf en verheerlijkt Hem, niet alleen om wat Hij doet, maar méér nog omdat HIJ IS. De lofprijzing neemt deel aan de gelukzaligheid van de zuivere harten die Hem in geloof liefhebben, voordat ze Hem zien in de heerlijkheid. In de lofzang voegt de Geest zich bij onze geest om te getuigen dat wij kinderen van God zijn; Vgl. Rom. 8, 16 Hij legt getuigenis af aan de eniggeboren Zoon in wie wij aangenomen kinderen zijn geworden en door wie wij de Vader verheerlijken. De lofprijzing neemt de andere vormen van gebed in zich op en richt ze tot Hem die er de oorsprong en de eindbestemming van is: "Eén God, de Vader, uit wie het al voortkomt en voor wie wij bestemd zijn" (1 Kor. 8, 6).
De heilige Lucas maakt in zijn Evangelie vaak gewag van de verwondering en de lofprijzing bij het aanschouwen van de wonderwerken van Christus; ook laat hij deze verwondering en lofprijzing goed uitkomen, als het gaat om de handelingen van de heilige Geest, t.w. de Handelingen van de apostelen: de gemeente van Jeruzalem, Vgl. Hand. 2, 47 de genezing van een lamme door Petrus en Johannes, Vgl. Hand. 3, 9 de menigte die God daarom verheerlijkt, Vgl. Hand. 4, 21 de heidenen van Pisidië die "verheugd waren en het woord van God verheerlijkten" (Hand. 13, 48).
"Spreekt elkander toe in psalmen en hymnen en liederen, ingegeven door de Geest. Zingt en speelt voor de Heer van ganser harte" (Ef. 5, 19). Vgl. Kol. 3, 16 Net als de door de Heilige Geest geïnspireerde schrijvers van het Nieuwe Testament herlezen de eerste christelijke gemeenten het psalmboek door er het mysterie van Christus in te bezingen. Maar in de vernieuwende kracht van de Geest schrijven ze ook hymnen en lofzangen die het ongehoorde gebeuren dat God in zijn Zoon verwezenlijkt heeft, als uitgangspunt hebben: het gaat hier concreet om zijn menswording, zijn dood die de dood overwint, zijn verrijzenis en zijn verheffing aan zijn rechter hand. Vgl. Fil. 2, 6-11 Vgl. Kol 1, 15-20 Vgl. Ef. 5, 14 Vgl. 1 Tim. 3, 16 Vgl. 1 Tim. 6, 15-16 Vgl. 2 Tim. 2, 11-13 Uit dit "wonderwerk" van de hele heilseconomie komt de lofprijzing, de lofzang op God voort. Vgl. Ef. 1, 3-14 Vgl. Rom. 16, 25-27 Vgl. Ef. 3, 20-21 Vgl. Judas 24-25
De Openbaring van "wat spoedig moet gebeuren", de Apokalyps, is vol van lofzangen van de hemelse eredienst Vgl. Openb. 4, 8-11 Vgl. Openb. 5, 9-14 Vgl. Openb. 7, 10-12 , maar ook van de voorspraak van de "getuigen" (martelaren). Vgl. Openb. 6, 10 De profeten en de heiligen, allen die vermoord zijn op aarde omwille van hun getuigenis voor Jezus, Vgl. Openb. 18, 24 de onmetelijke massa van hen die, door de grote beproeving heen, ons zijn voorgegaan in het koninkrijk, zingen de lofzang ter ere van Hem die op de troon is gezeten, en van het Lam. Vgl. Openb. 19, 18 In vereniging met hen zingt ook de kerk hier op aarde lofzangen, in het geloof en in de beproeving. In het smeekgebed en de voorspraak blijft het geloof hopen tegen alle hoop in en brengt het dank aan de "Vader der hemellichten van wie elk volmaakt geschenk neerdaalt" (Jak. 1, 17). Zodoende is het geloof een zuivere lofzang.
