Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Het vierde gebod werpt ook een licht op de andere verhoudingen in de samenleving . In onze broers en zussen zien wij de kinderen van onze ouders; in onze neven en nichten de afstammelingen van onze voorouders; in onze medeburgers de zonen en dochters van ons vaderland; in de gedoopten de kinderen van onze moeder de kerk; in ieder mens een zoon of dochter van Hem die "Onze Vader" genoemd wil worden. Zo zien wij in dat onze relaties met onze medemens beleefd kunnen worden als persoonlijke relaties. Onze medemens is geen "individu" in de grote massa; hij is "iemand" die bijzondere aandacht en respect verdient, omdat we zijn oorsprong kennen.

Dit betekent: de eenheid en de echte waardigheid van alle mensen kennen: zij zijn allen geschapen "naar Gods beeld en gelijkenis" Vgl. Gen. 1, 26 .

Eerbied voor de menselijke persoon veronderstelt de eerbiediging van het principe: "Iedereen moet zijn naaste, zonder uitzondering, als een 'ander ik' beschouwen en daarbij vooral zorg dragen voor diens leven en voor de noodzakelijke middelen voor een menswaardig bestaan". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 27. § 1 Geen enkele wetgeving kan uit eigen kracht de angsten, de vooroordelen, de houdingen van hoogmoed en egoïsme doen verdwijnen die het vormen van werkelijk broederlijke gemeenschappen belemmeren. Zulke gedragingen houden slechts op door de naastenliefde, die in elke mens een "naaste", een broeder ziet.