Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Het gezin moet geholpen en verdedigd worden door gepaste sociale maatregelen. Als gezinnen niet in staat zijn om hun taken uit te voeren, hebben andere maatschappelijke instellingen de plicht om hulp te bieden en het gezin als instelling te ondersteunen. Volgens het subsidiariteitsbeginsel moeten de grotere gemeenschappen zich hoeden inbreuk te maken op de rechten van het gezin of zich te mengen in het gezinsleven.

Het belang van het gezin voor het leven en welzijn van de samenleving Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 47. § 1 brengt een bijzondere verantwoordelijkheid mee voor die samenleving, waar het gaat om de ondersteuning en de versterking van het huwelijk en het gezin. Het burgerlijk gezag moet het als een zwaarwegende taak beschouwen om "het ware wezen van het huwelijk en het gezin te erkennen, te beschermen en te bevorderen, de openbare zedelijkheid te verdedigen en het welzijn van de gezinnen te begunstigen". Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 52. § 2

De politieke gemeenschap heeft als plicht het gezin in ere te houden en bij te staan en met name het te verzekeren van:

• de vrijheid om een gezin te stichten, kinderen te krijgen en die op te voeden in overeenstemming met de eigen morele en godsdienstige overtuigingen;
• de bescherming van de bestendigheid van de huwelijksband en van het gezin als instelling;
• de vrijheid om zijn geloof te belijden, het door te geven, zijn kinderen erin op te voeden met de daartoe vereiste middelen en instellingen;
• het recht op privé-bezit, de vrijheid van ondernemerschap, het recht op arbeid, op huisvesting en emigratie;
• het recht op medische verzorging, op bijstand voor bejaarden, op kinderbijslag, volgens de instellingen van de afzonderlijke landen;
• de bescherming van veiligheid en gezondheid, met name tegen gevaren van drugs, pornografie, alcoholisme;
• de vrijheid om samen met andere gezinnen verenigingen op te richten om zo bij de publieke overheid vertegenwoordigd te kunnen zijn. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 46

Het vierde gebod werpt ook een licht op de andere verhoudingen in de samenleving . In onze broers en zussen zien wij de kinderen van onze ouders; in onze neven en nichten de afstammelingen van onze voorouders; in onze medeburgers de zonen en dochters van ons vaderland; in de gedoopten de kinderen van onze moeder de kerk; in ieder mens een zoon of dochter van Hem die "Onze Vader" genoemd wil worden. Zo zien wij in dat onze relaties met onze medemens beleefd kunnen worden als persoonlijke relaties. Onze medemens is geen "individu" in de grote massa; hij is "iemand" die bijzondere aandacht en respect verdient, omdat we zijn oorsprong kennen.

De menselijke gemeenschappen bestaan uit 'personen' . Een goed bestuur mag zich niet beperken tot het waarborgen van de rechten, het vervullen van de plichten en het trouw uitvoeren van de verbintenissen. Rechtvaardige verhoudingen tussen werkgevers en werknemers, tussen bewindslieden en burgers, veronderstellen een natuurlijke welwillendheid in overeenstemming met de waardigheid van de menselijke personen, die bekommerd zijn om rechtvaardigheid en broederlijkheid.

"Het menselijk en christelijk welzijn van de persoon en van de gemeenschap hangt nauw samen met een gezond huwelijks- en gezinsleven". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 47. § 1