15 augustus 1997
Het Nieuwe Testament gebruikt verschillende uitdrukkingen om de zaligheid te beschrijven waartoe God de mens roept: de komst van het Koninkrijk Gods; Vgl. Mt. 4, 17 het zien van God: "zalig de zuiveren van hart want zij zullen God zien" (Mt. 5, 8) Vgl. 1 Joh. 3, 2 Vgl. 1 Kor. 13, 12 ; de intrede in de vreugde van de Heer; Vgl. Mt. 25, 21.23 de intrede in de rust van de Heer (Heb. 4, 7-11):
Daar zullen wij rusten en zien, zullen wij zien en liefhebben, zullen wij liefhebben en lofprijzen. Dat is wat er op het einde zonder einde zal zijn. Want welk ander einde is er voor ons dan het bereiken van dat Koninkrijk dat nooit een einde vindt? H. Augustinus, Over de Stad Gods, De Civitate Dei. 22,30
Want God heeft ons ter wereld gebracht om Hem te kennen, te dienen en te beminnen, en zo in het paradijs te komen. De zaligheid doet ons deel hebben aan de goddelijke natuur (2 Pt. 1, 4) en aan het eeuwig leven Vgl. Joh. 17, 3 . Met haar treedt de mens binnen in de heerlijkheid van Christus Vgl. Rom. 8, 18 en in de vreugde van het trinitaire leven.
Zulk een zaligheid overstijgt het verstand en de louter menselijke krachten. Ze is het resultaat van een vrij geschonken gave van God. Daarom wordt ze bovennatuurlijk genoemd, evenals de genade, die de mens geschikt maakt om binnen te gaan in de goddelijke vreugde.
"Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen God zien" (Mt. 5, 8). Weliswaar "zal nooit iemand God in zijn grootheid en onuitsprekelijke heerlijkheid zien en in leven blijven" (Ex. 33, 20), want de Vader is niet te vatten. Maar in zijn liefde en menslievendheid, en omdat Hij alles kan, heeft Hij ook dit aan de mensen die Hem beminnen geschonken: God te zien (...); want "wat onmogelijk is voor de mensen is mogelijk voor God" (Lc. 18, 27). H. Ireneüs van Lyon, Tegen de ketters, Adversus Haereses. 4,20,5, vert. Getijdenboek Lect. II,1,65
De beloofde zaligheid stelt ons voor beslissende morele keuzen. Ze nodigt ons uit ons hart te zuiveren van zijn slechte instincten en boven alles de liefde tot God te zoeken. Ze leert ons dat het ware geluk niet ligt in rijkdom of welzijn, noch in menselijke eer en macht, noch in welk menselijk werk dan ook, hoe nuttig dit ook moge zijn, zoals wetenschap, techniek en kunst, noch in enig schepsel, maar in God alleen, bron van alle goed en alle liefde:
Rijkdom is datgene, waaraan de massa der mensen instinctmatig hulde brengt. Zij meten het geluk af naar de rijkdom, en naar de rijkdom meten zij hun achting af. (...) Het is een hulde die voortkomt uit een diep geloof in de rijkdom, uit het innig gevoel van hun hart, dat (...) men met rijkdom alles vermag. Rijkdom is de ene afgod van de dag, en vermaardheid is een tweede. (...) En daarom is men vermaardheid, of het maken van gerucht in de wereld, gaan beschouwen als een groot goed in zichzelf, en een motief van verering. H. John Henry Kardinaal Newman, Disc. to mixed congregations. 5, over de heiligheid, vert. Pompen 103-104
De Catechismus-Compendium
Tien Geboden
(), de Bergrede en de apostolische catechese beschrijven ons de wegen die leiden naar het rijk der hemelen. Wij begeven ons op weg, stap voor stap, door dagelijkse daden, gesteund door de genade van de Heilige Geest. Vruchtbaar gemaakt door het woord van Christus, brengen wij langzaam vruchten voort in de Kerk ter ere van God. Vgl. Mt. 13, 3-23: Parabel van de zaaier
De hemelse zaligheid bepaalt de criteria die men moet aanleggen bij het gebruik van de aardse goederen in overeenstemming met de wet van God.
