Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De Eucharistie is ook het offer van de Kerk. De Kerk is het lichaam van Christus en heeft deel aan de offerande van haar hoofd. Met Hem wordt zijzelf geheel geofferd. Zij verenigt zich met zijn voorbede bij de Vader voor alle mensen. In de Eucharistie wordt het offer van Christus ook het offer van de ledematen van zijn lichaam. Het leven van de gelovigen, hun lofprijzing, hun lijden, hun gebed, hun werk, worden verenigd met die van Christus en met zijn totale offerande. Zij krijgen op deze wijze een nieuwe waarde. Het offer van Christus, tegenwoordig gesteld op het altaar, geeft aan alle generaties van Christenen de mogelijkheid zich met zijn offerande te verenigen.

In de catacomben wordt de Kerk vaak voorgesteld als een biddende vrouw, de armen wijd uitgestrekt in de orantehouding. Zoals Christus die zijn armen op het kruis heeft uitgestrekt, offert zij zich door Hem, met Hem en in Hem en spreekt zij voor alle mensen ten beste.

Het kruis is het unieke offer van Christus, "enige middelaar tussen God en de mensen" (1 Tim. 2, 5). Maar omdat Hij in zijn mensgeworden goddelijke persoon "zich in zekere zin met iedere mens verenigd heeft" 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 22. § 2, vert. uit Lat., biedt Hij "allen de mogelijkheid om op een wijze die God bekend is, in dit Paasgeheim te worden opgenomen" 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 22. § 5. vert. uit Lat.. Hij roept zijn leerlingen op "hun kruis op te nemen en Hem te volgen" (Mt. 16, 24), want "Hij heeft voor ons allen geleden, Hij heeft voor ons de weg gebaand om in zijn voetstappen te treden" Vgl. 1 Pt. 2, 21 . Hij wil immers zelfs hen die er het eerst profijt van hebben, deelgenoot maken van zijn verlossend offer Vgl. Mc. 10, 39 Vgl. Joh. 21, 18-19 Vgl. Kol. 1, 24 . Dat is op verheven wijze verwezenlijkt in de persoon van zijn moeder, die meer dan ieder ander nauw betrokken is bij het mysterie van zijn verlossend lijden.

Buiten het kruis is er geen andere ladder om naar de hemel op te stijgen. H. Rosa van Lima, Vita mirabilis

Het morele leven is een geestelijke eredienst. Wij "wijden onszelf aan God toe als een levende, heilige offergave die Hij kan aanvaarden", Vgl. Rom. 12,1 in het lichaam van Christus dat wij vormen, en in vereniging met het offer van zijn Eucharistie. In de liturgie en de viering van de sacramenten verenigen zich gebed en onderricht met de genade van Christus om het christelijk handelen te verlichten en te voeden. Zoals het gehele christelijk leven vindt het morele leven zijn bron en zijn hoogtepunt in het eucharistisch offer.

De epiklese is ook het gebed om de volledige ontplooiing van de gemeenschap van de verzamelde gelovigen met het Christusmysterie. "De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en de gemeenschap van de heilige Geest" (2 Kor. 13, 13) moeten altijd met ons blijven en vrucht dragen, ook na de eucharistieviering. De Kerk bidt dus tot de Vader dat Hij de heilige Geest zendt, om het leven van de gelovigen tot een levende offerande aan God te maken. Dit gebeurt door een geestelijke omvorming tot beeld van Christus, de zorg voor de eenheid van de Kerk en de deelneming aan zijn zending door het getuigenis en de dienst van de liefde.