Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Zeer vroeg heeft men aan de handoplegging een zalving met welriekende olie (chrisma) toegevoegd, om beter de gave van de heilige Geest aan te duiden. Deze zalving verduidelijkt de naam van "christen", wat "gezalfde" betekent, en die zijn oorsprong heeft in Christus zelf, Hem die "God gezalfd heeft met de heilige Geest" (Hand. 10, 38). Deze zalvingsritus bestaat tot op de dag van vandaag, zowel in het oosten als in het westen. Daarom ook wordt dit Sacrament in het oosten chrismatie genoemd, zalving met chrisma of myron, wat "chrisma" betekent. In het westen verwijst het woord vormsel naar het feit dat dit Sacrament zowel de Doop bekrachtigd als de doopgenade versterkt.