
(Katholiek Nieuwsblad - gewijzigd) - “Het vergt veel moed om te trouwen in deze tijden.” Dat zei Paus Franciscus zaterdag 21 januari 2017 in zijn jaarlijkse Paus Franciscus - Toespraak
De moed om te trouwen
Bij opening van het werkjaar 2017 voor de Romeinse Rota - Sala Clementina (21 januari 2017)
“Degenen die de kracht en de vreugde hebben om deze belangrijke stap te zetten moeten de liefde en de concrete nabijheid van de Kerk voelen.”
De Paus sprak zijn zorg uit dat zonder de versterking van het geloof bij de huwelijkspartners vóór en na het huwelijk, dezen een “liefde zonder waarheid” riskeren die resulteert in een “vermenigvuldiging van ongeldige of inconsistente” huwelijken.
Verwijzend naar Paus Benedictus XVI in diens Paus Benedictus XVI - Toespraak
Het huwelijk als Blijde Boodschap voor de wereld
Tot leden van de Rechtbank van de Romeinse Rota
(26 januari 2013) zei Franciscus dat “als de liefde geen relatie heeft met de waarheid, het onderworpen is aan de veranderende gevoelens en niet de tand des tijd kan doorstaan”. Paus Benedictus XVI, Toespraak, Tot leden van de Rechtbank van de Romeinse Rota, Het huwelijk als Blijde Boodschap voor de wereld (26 jan 2013), 2 Hij haalde zijn eigen eerste encycliek aan door erop te wijzen dat de aanwezigheid van een sociale context “met een gebrek aan religieuze waarden en geloof, niet anders kan dan invloed hebben op de huwelijksconsensus”. Paus Franciscus, Encycliek, Licht van het geloof, Lumen Fidei (29 juni 2013), 27
De Paus stelde twee remedies voor. De eerste is de vorming van jonge mensen die zich voorbereiden op het huwelijk, om “de bruid en bruidegom te helpen om iets te leren begrijpen en te genieten van de genade, de schoonheid en de vreugde van de ware liefde, gered en verlost door Jezus.”
Het is “een gunstig moment om hun ontmoeting met de persoon van Jezus Christus te vernieuwen, en met de boodschap van het evangelie en de leer van de Kerk.” Het is een “bijzondere fase, die vaak gekenmerkt wordt door de bereidheid om na te denken over de richting van hun leven en die te veranderen.”
Het is een “kans om volwassenen en zogenoemde randkerkelijken te evangeliseren”. Ook noemde hij het een “een buitengewone kans” voor de gehele christengemeenschap om te missioneren.
De tweede remedie ziet hij in het helpen van jonggehuwden “om de reis voort te zetten in het geloof en in de Kerk, ook na het huwelijk”. Er is behoefte nieuwe echtparen het geloof te laten ervaren in het dagelijks leven, om te ontdekken dat hun eenheid een “ultieme bron” heeft “in het mysterie van de Drie-eenheid” en dat “God het nooit laat afweten in de band die Hij met de bruid en bruidegom op hun huwelijksdag is aangegaan”.
“Vaak wordt het jonge paar zijn aan zijn lot overgelaten, misschien vanwege het simpele feit dat je ze niet meer ziet in de parochie. Dit geldt in het bijzonder rond de geboorte van kinderen. Maar het is juist in deze bijzondere momenten van het gezinsleven dat ze op grotere nabijheid en een sterke geestelijke steun moeten kunnen rekenen.” Dat geldt ook voor “het werk van de opvoeding van hun kinderen, voor wie zij de eerste getuigen en dragers zijn van de gave van het geloof.”
De taak van de christelijke gemeenschap is jonge paren “te verwelkomen, te begeleiden en te helpen”. Hij sprak over leeftijdsgroepen “waarin zij een reis van een leven lang leren kunnen maken”.
Dit alles vereist de aanwezigheid van “mensen met specifieke vaardigheden die goed zijn voorbereid op deze dienst, in een tijdige synergie tussen priesters en gehuwde paren.” Maar ook moet hun mentaliteit worden veranderd en worden gekoppeld aan het “verbond van het geloof”. “Het gaat om verschuiving van een puur juridische en formele visie op de voorbereiding van de toekomstige echtgenoten naar een sacramentele instelling, dat bruidsparen vanaf het begin helpt te groeien naar een gelovige instemming.”
Publicatiedatum: 22 januari 2017
Laatst bewerkt: 24 januari 2017