Amoris laetitia en het belang van voetnoten

Voetnoot 329 in Paus Franciscus - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Amoris Laetitia
Over vreugde van de liefde
(19 maart 2016) is de enige keer dat het schrijven verwijst naar het traditionele antwoord inzake ‘hertrouwd’ gescheidenen. De voetnoot leest:

“Johannes Paulus II, Esort. ap. Familiaris consortio (22 novembre 1981), 84: AAS 74 (1982), 186. In deze situaties, velen, kennend en aanvaardend de mogelijkheid samen te leven “als broer en zus” welke de Kerk hen geeft, brengen naar voren dat, indien er enkele tekenen van intimiteit ontbreken, “de huwelijkstrouw niet zelden gevaar kan lopen en het welzijn van de kinderen schade lijden kan.” (Gaudium et Spes 51).

Twee opmerkingen:

1. het traditionele antwoord wordt voorgesteld als een mogelijkheid maar H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
   Familiaris Consortio
   Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd
   (22 november 1981) en de H. Paus Johannes Paulus II - Homilie
   Bij de sluiting van de 7e Bisschoppensynode (over het Gezin)
   (25 oktober 1980) waar H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
   Familiaris Consortio
   Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd
   (22 november 1981) naar verwijst laat niet de minste onduidelijkheid dat het hier om een verplichting gaat (officium in se suscipiunt omnino continenter vivendi, scilicet se abstinendi ab actibus qui solis coniugibus competunt).
2. De verwijzing naar 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
   Gaudium et Spes
   Over de Kerk in de wereld van deze tijd
   (7 december 1965) lijkt uit de context gehaald want 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
   Gaudium et Spes
   Over de Kerk in de wereld van deze tijd
   (7 december 1965) heeft helemaal geen betrekking op het samenleven als broer en zus. De context van 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
   Gaudium et Spes
   Over de Kerk in de wereld van deze tijd
   (7 december 1965) luidt:

“Het Concilie weet, dat de echtgenoten dikwijls door bepaalde factoren van het moderne leven worden belemmerd bij de harmonische ordening van hun huwelijksleven, en in een situatie kunnen verkeren waarin hun kindertal zich, althans tijdelijk, niet mag uitbreiden en waarin het niet gemakkelijk is, de beleving van de trouwe huwelijksliefde en de volledige levensgemeenschap te handhaven. Waar nu de intimiteit van het huwelijksleven wordt stil gelegd, kan de huwelijkstrouw niet zelden gevaar lopen en het welzijn van de kinderen schade lijden; want dan dreigt er gevaar voor de opvoeding van de kinderen en voor een moedig aanvaarden van meer kinderen. Er zijn mensen, die voor deze problemen ongeoorloofde oplossingen durven voorstellen en zelfs niet terugschrikken voor moord. De Kerk wijst er echter op, dat er geen werkelijke tegenspraak kan bestaan tussen de goddelijke wetten betreffende de voortplanting van het leven en de wetten omtrent de ontplooiing van de ware huwelijksliefde.”

Publicatiedatum: 19 maart 2016
Laatst bewerkt: 12 mei 2016