In de dagelijkse homilie van de Paus, in de kapel van zijn woning ‘Domus Sanctae Marthae’, stond op zaterdag 11 januari 2014 het thema van het priesterschap centraal. Als uitgangspunt nam de Paus de tekst uit de eerste lezing (1 Joh. 5, 5-13): ‘Ik schrijf u dit, opdat u weet dat u het eeuwige leven hebt, omdat u gelooft in de naam van de Zoon van God’.
Een echte priester, zei hij, gezalfd door God voor Zijn volk, heeft een hechte relatie met Jezus. Als deze relatie ontbreekt, wordt de priester ‘smerig’ [bedoeld wordt: ‘schijnheilig’ in contrast met de heilige zalving], een afgodendienaar, een aanbidder van de “god Narcissus".
Naar aanleiding van de passage uit de eerste brief van Johannes, waarin de apostel schrijft dat wij het eeuwige leven hebben, omdat we geloven in de naam van Jezus, stond de Paus stil bij de relatie van priesters met Jezus, want, zei de Paus, “de kracht van een priester ligt in deze relatie.” Toen de populariteit van Jezus toenam, “ging Hij naar de Vader,” Hij trok zich terug “naar een eenzame plaats om te bidden,” stelde de Paus. Dit is een “toetssteen voor priesters,” of wij echt Jezus zoeken. “Welke plek heeft Jezus Christus in mijn priesterlijk leven? Is het een levende relatie, van discipel tot Meester, van broer tot broer, van arme tot God of is het een meer kunstmatige relatie, die niet uit het hart komt?”
“We zijn gezalfd door de Geest en wanneer een priester ver van Jezus Christus is, kan hij deze zalving verliezen. In zijn leven? Nee, hij heeft de zalving ontvangen, maar hij raakt het kwijt. In plaats van gezalfd en geheiligd te zijn, wordt hij schijnheilig. Hoe veel schade berokkenen deze schijnheilige priesters de Kerk! Zij die hun kracht wijden aan kunstmatige dingen, aan ijdelheid, aan een houding, een gemaakt taaltje... maar hoe vaak horen we het niet zeggen met bedroefdheid: ‘dit is een vlinder-priester’, want zij zijn altijd ijdel. {Dit soort priesters} heeft geen relatie met Jezus Christus! Hij is zijn zalving kwijtgeraakt, hij is schijnheilig geworden.”
De Paus ging verder:
“Wij priesters hebben zo vele beperkingen. We zijn allen zondaars. Maar wanneer we naar Jezus Christus toegaan, wanneer we de Heer zoeken in het gebed – gebed van voorbede, gebed van aanbidding – zijn we goede priesters, ook al zijn we zondaars. Maar wanneer we ver van Jezus Christus zijn, vullen we dit als vanzelf aan met andere, wereldlijke attitudes. Daarom zien we om ons heen al deze figuren: de sjacheraar-priesters, de magnaten... maar de priester die Jezus aanbidt, de priester die met Jezus spreekt, de priester die Jezus zoekt en die de kans krijgt Jezus te zoeken, dat is de kern van ons leven. Als dat ontbreekt, raken we alles kwijt. Wat kunnen we dan nog aan het volk geven?”
“Onze relatie met Christus, een relatie van zalven voor het volk,” zei Paus Franciscus, “groeit in ons, priesters,” elke dag meer en meer.
“Maar het is goed om priesters te vinden die hun leven als priester werkelijke geven, waarvan mensen zeggen: ‘ja, hij is lastig, hij is dit of dat... maar hij is priester! En mensen weten dat!’ Aan de andere kant, wanneer mensen priesters zien die afgoden dienen, bij wijze van spreken, priesters die kleine afgoden hebben in plaats van dat ze Jezus hebben, aanbidders van de god Narcissus... wanneer mensen deze priesters zien, zeggen ze ‘arme drommel!’ De relatie met Jezus Christus redt ons van wereldlijkheid en afgoderij die ons schijnheilig maken en bewaart ons in de zalving die we hebben ontvangen. En mijn hoop voor jullie, die zo goed geweest zijn hier te komen om met mij te concelebreren: zelfs als jullie alles in het leven verliezen, verlies nooit jullie relatie met Christus! Dit is jullie overwinning. Ga hiermee door!”
Bron: sint-janscentrum.nl
Vert.: Martijn Derks
Publicatiedatum: 11 januari 2014
Laatst bewerkt: 12 januari 2014
