Interview met Paolo Rodari & Andrea Tornielli
Van Paus Benedictus XVI - Toespraak
Geloof, Rede en Universiteit - Herinneringen en reflecties
Lezing over het thema gehouden bij de ontmoeting met vertegenwoordigers uit de wetenschap in de Aula Magna van de Universiteit van Regensburg
(12 september 2006) tot de affaire rond het Persdienst van de Heilige Stoel
Het condoom: nota van P. Lombardi over de woorden van de Paus
(21 november 2010), van het pedofilieschandaal tot het geval Williamson. Twee Italiaanse Vaticaankenners, Paolo Rodari en Andrea Tornielli, ontleden de recente aanvallen tegen Benedictus XVI.
Zijn deze aanvallen werkelijk een kenmerk van het pontificaat van Benedictus XVI?
Wat dienaangaande het meest treft in dit pontificaat, is de reeks aanvallen die elkaar snel opvolgen in 2009 en 2010, en de opeenvolging van “mediacrisissen” daarna.
Zijn er in de geschiedenis andere voorbeelden van Pausen die zozeer werden aangevallen?
Dat was ook het geval met Johannes Paulus II, vooral in het eerste deel van zijn pontificaat, omdat hij als conservatief beschouwd werd inzake seksuele moraal. Hij werd ook bekritiseerd voor wat de “heilige alliantie” genoemd werd met de Verenigde Staten, omwille van zijn anticommunisme. Paulus VI werd ook aangevallen ten tijde van de encycliek “H. Paus Paulus VI - Encycliek
Humanae Vitae
Het menselijk leven en geboorteregelingen
(25 juli 1968)”, aanvallen die heviger waren dan die tegen zijn twee opvolgers. Om nog meer terug te gaan in de tijd, Pius IX werd er hevig van beschuldigd de Pauselijke Staten verdedigd te hebben: men heeft geprobeerd zijn lichaam in de Tiber te gooien!
Gaat het om een complot, opgezet spel? En door wie?
In het boek gebruiken wij de term complot niet, omdat wie niet geloven dat de Paus aangevallen wordt door een instantie die dit op internationale schaal bedenkt. Degenen die er belang bij hebben Benedictus XVI, en in het algemeen de katholieke Kerk, uit hun evenwicht te halen, zijn al degenen die zich in vraag gesteld voelen door de standpunten die de Kerk over meerdere onderwerpen inneemt: van seksuele ethiek tot globalisering, van milieubehoud tot een unilaterale benadering van internationale crisissen.
Die aanvallen komen ook van binnenuit. Is dit een illustratie van de moeilijkheid de Kerk te hervormen?
Ja, er zijn interne geschillen: dat is wat wij in het boek de “tweede cirkel” genoemd hebben en die een soort van “scherpe onenigheid” veroorzaakt.
Wat wordt Benedictus XVI in de grond verweten?
De progressisten verwijten de Paus dat hij de traditionele mis heeft vrijgegeven en de dialoog met de volgelingen van Lefebvre geopend heeft. Anderzijds, verwijten sommige aanhangers van Ratzinger, de Paus dat hij niet genoeg de ijzeren hand hanteert tegen de aantijgingen.
Op theologisch vlak, gaat de hervorming waarvoor Benedictus XVI zich engageert, om de essentie van het geloof. Zijn pontificaat is een oproep om terug te keren tot de essentie, tot de oorsprong, tot de kern van het christelijk geloof, tot de suprematie van God en dus tot de Goddelijke eredienst. Door de kern te raken, ontketent hij onvermijdelijk reacties die de kern raken ...
U wijdt een hoofdstuk aan de Mariale vroomheid van Benedictus XVI, meer bepaald degene die tot uiting kwam in Fatima. Hoe belicht dit het opzet van uw boek?
Wij waren namelijk onder de indruk dat de Paus tijdens zijn reis in Portugal, in mei 2010, het derde geheim van Fatima Noot van de redactie: dat een zware crisis in de Kerk voorspelt in verband brengt met de crisis van seksueel misbruik van minderjarigen door geestelijken. Het is een uiterst zwaar probleem dat Benedictus XVI met al zijn krachten heeft bestreden, eerst als kardinaal daarna als Paus. In Fatima heeft hij alle priesters ter wereld Paus Benedictus XVI - Gebed en Kruisweg
Akte van vertrouwen en toewijding van de Priesters aan het Onbevlekt Hart van Maria
Kerk van de H. Drie-eenheid te Fatima (12 mei) / Sint Pietersplein (11 juni)
(12 mei 2010), zodat ze beter geholpen zijn in hun strijd tegen het kwaad, ook binnen de Kerk.
Wat zou het weldadig effect geweest zijn van deze aanvallen?
Men kan reeds vaststellen dat de Kerk en het Vaticaan geen gewone menselijke instellingen zijn. Waren ze dat wel, dan zouden ze reeds omvergegooid zijn. Zoals kardinaal Ercole Consalvi, staatssecretaris van Pius VII eens antwoordde aan een ambassadeur, die hem zei dat Napoleon de Kerk had willen vernietigen: “het zal hem niet lukken, ook wij zijn er niet in geslaagd ...”.
Terugkeren naar de essentie: het geloof
Vooraleer over een hypothetisch intern of extern complot te fantaseren, moet naar de feiten gekeken worden. Dat is de verdienste van dit boek, het resultaat van het zorgvuldig onderzoek van de twee ervaren Vaticaankenners, die naar de bron gegaan zijn, en de meest oordeelkundige actoren en observatoren aan het woord gelaten hebben. Het is waar dat in de eerste zes jaren van zijn pontificaat, Benedictus XVI niet ontzien werd: polemiek op wereldvlak (Regensburg, condoom), schandalen rond de clerus (pedofiele, Legionairs van Christus, Williamson), zonder de storm van protesten te tellen veroorzaakt door het motu proprio over de liturgie en de opname van anglicanen in de schoot van de Kerk ...
Tot besluit, ongetwijfeld geen complot, maar misschien één enkele inspirator, hij die verdeeldheid zaait. Ziedaar, ongetwijfeld, waarom Benedictus XVI de keuze gemaakt heeft zijn krachten in te zetten op de essentie: het geloof.
Vert. Sorores Christi
Bron: Zenit.org
Publicatiedatum: 14 december 2011
Laatst bewerkt: 9 november 2017