De Paus heeft zaterdag de leden van de algemene vergadering van de Pauselijke Academie voor het Leven in audiëntie ontvangen en tot een Paus Benedictus XVI - Toespraak
‘Post-abortussyndroom’ en het therapeutisch gebruik van stamcellen uit de navelstreng
Tot de 17e algemene vergadering van de Pauselijke Academie voor het Leven - Sala Clementina
(26 februari 2011) gehouden.
Binnen het kader van een discussie die er gaande is in enkele Nederlandse theologische kringen, waarbij o.a. een gedachtengang gevolgd wordt die, kort gezegd, abortus als een "vroege euthanasie" beschouwd, is het goed de Paus Benedictus XVI - Toespraak
‘Post-abortussyndroom’ en het therapeutisch gebruik van stamcellen uit de navelstreng
Tot de 17e algemene vergadering van de Pauselijke Academie voor het Leven - Sala Clementina
(26 februari 2011) van de Paus te lezen met de volgende overwegingen in gedachten. Deze zin op deze wijze kort samengevat door Michael Peeters, priester in Moskou.
1. De moraal is niet probleem nummer 1 voor de Kerk. De Kerk heeft niet als doel de wereld zondevrij te maken, maar de mensen in staat te stellen Christus te kennen. Dit heeft, zeker op termijn, ook gevolgen voor de moraal. Maar andersom werkt het niet. "Door van haar kant te hameren op wat er moreel hapert in de samenleving, vestigt de Kerk de aandacht op gevolgen, terwijl het moet gaan om oorzaken. We leven niet meer in een christelijke wereld. Het geloof in God dient dus centraal te staan, dan komt de rest vanzelf" (Robert Lemm).
2. Maar als we het over de moraal willen hebben, dan moeten we wel erkennen dat de christelijke moraal radicaal anders is dan die van de 'wet' en de 'wereld'. Het heeft geen zin dat te ontkennen, water bij de wijn te doen, 'een beetje abortus, een beetje euthanasie' goed te praten, bijvoorbeeld om maar 'door de wereld' voor vol te worden aangezien, of althans een klein beetje serieuzer genomen te worden door de opinieleiders. Het christendom, inclusief zijn moraal, is sinds zijn aanvang teken van tegenspraak. Christendom, inclusief zijn moraal, is 'onmogelijk, maar komt voor'.
3. Wij zijn er, uit ervaring (minstens enigszins), van overtuigd - anders is het dom om je katholiek te noemen (tenzij je broodwinning ervan afhangt, maar ook dat is af te raden want dan word je op den duur schizofreen) - dat wat Christus en de Kerk goed noemen, ook goed is, oftewel dat de moraal, ofschoon moeilijk (zonder de genade onmogelijk), aantrekkelijk en goed is voor de mens. Als we daar niet van overtuigd zijn (maar eigenlijk menen dat wat de Kerk leert ietwat ouderwets en overdreven is), en toch onze 'genuanceerde' meningen spuien, lopen we het risico de mensen totaal verkeerd te helpen. In dat geval is het beter eerst eens goed kennis te nemen van de werkelijke menselijke ervaring (bij voorbeeld, in casu, wat de menselijke gevolgen zijn, voor de vrouw, van abortus op een gehandicapt kind) en pas dan, rustig, te kijken naar wat de Kerk erover zegt (en de redelijkheid ervan te ervaren).
4. Vooral de redelijkheid, uitzonderlijkheid en pracht van de hoogste uitdrukking van de christelijke moraal: het durven ontvangen van de vergeving die Christus schenkt.
Bron: voorhof.blogspot.com
Publicatiedatum: 27 februari 2011
Laatst bewerkt: 6 maart 2011
