Men zegt dat in de ideologie van de genderideologie iedereen zijn eigen normen bedenkt. Wat zegt “Paus Benedictus XVI - Encycliek
Caritas in Veritate
Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid
(29 juni 2009)” daarover?
Anatrella: We bevinden ons volop in de narcistische illusie dat de mens zichzelf creëert door zijn eigen referentie te zijn. Het is de zonde van de geest bij uitstek, de erfzonde die nog steeds actief is.
In “Paus Benedictus XVI - Encycliek
Caritas in Veritate
Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid
(29 juni 2009)” stelt de Heilige Vader zich vragen over de “technocratische ideologie”, zoals hij het noemt, en die systemen schept om de mens te begrijpen en om de samenleving te organiseren, die echter onrealistisch zijn en zowel tegengesteld aan de menselijke behoeften als aan het algemeen welzijn.
Daarom waarschuwt de paus in zijn encycliek tegen “de utopie van een mensheid die teruggekeerd naar de oorspronkelijke natuurlijke toestand”; deze utopie is een manier “om de vooruitgang te scheiden van de morele beoordeling, en daarmee van onze verantwoordelijkheid” Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid, Caritas in Veritate (29 juni 2009), 14. Achter de gedachte “van een mensheid die is teruggekeerd naar de oorspronkelijke natuurlijke toestand”, wordt de wil zichtbaar om de economische verhoudingen af te bouwen in naam van de handeldrijvende samenleving maar ook het begrip man en vrouw, echtpaar, huwelijk, gezin en opvoeding van de kinderen. De waarheid over de mens zou dus in de ongedifferentieerdheid liggen om gelijk te zijn; zo is zij bevrijd van alle modellen en voorstellingen die in het beschavingsproces uitgewerkt werden en opgevat worden als een bovenbouw die de oorspronkelijke verlangens en de vereisten van het ogenblik tegenwerken.
In die zin wordt de mens, volgens de paus, niet meer benaderd als een gegeven dat aan zichzelf geschonken wordt met een ontologie die hem eigen is, maar als een wezen dat zichzelf creëert en vorm geeft. De menselijke ontwikkeling is geen roeping meer die voortkomt uit een transcendente roep en die dus reeds een betekenis heeft, maar wordt dikwijls zo voorgesteld dat de mens betekenis moet geven aan zichzelf. Doch, de mens is “niet in staat zichzelf uiteindelijke zin te geven” Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid, Caritas in Veritate (29 juni 2009), 16, bemerkt Benedictus XVI. Hij herneemt “H. Paus Paulus VI - Encycliek
Populorum Progressio
Over de ontwikkeling van de volken
(26 maart 1967)” waar staat: “Er bestaat dus geen echt humanisme dan dat wat op God gericht is en wat de verantwoordelijkheid erkent waartoe wij zijn geroepen en waardoor het menselijk leven eerst werkelijk zin krijgt” H. Paus Paulus VI, Encycliek, Over de ontwikkeling van de volken, Populorum Progressio (26 mrt 1967), 42. Welnu, de mens gaat zichzelf bedenken door naar zichzelf te kijken, zonder een ander vis-à-vis dan zijn eigen narcisme en zelfgenoegzaamheid, een visie die de heidense geest van de westerse samenlevingen kenmerkt die doordrongen zijn van zelfvergoding. “Heilsverwachtingen die rijk zijn aan mooie maar misleidende beloften van een droomwereld”, volgens de uitspraak van Johannes Paulus II Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum, Centesimus Annus (1 mei 1991), 25, “baseren hun eigen voorstellen altijd op de ontkenning van de transcendente dimensie van de ontwikkeling, in de zekerheid dat deze hun geheel ter beschikking staat. Deze valse zekerheid verandert in zwakte, omdat die leidt tot de onderdrukking van de mens, die wordt gereduceerd tot een middel voor de ontwikkeling, terwijl de nederigheid van degene die ingaat op een roeping, wordt omgevormd tot ware autonomie, omdat deze de mens vrij maakt” Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid, Caritas in Veritate (29 juni 2009), 17. Met andere woorden, als de mens een eigen persoonlijkheid ontwikkelt, in de psychologische zin van het woord, staat hij niet bij de oorsprong van zijn wezen die als basis dient voor zijn persoonlijke en sociale uitbouw. De mens wordt vrij, autonoom en sterk wanneer hij de oorsprong van zijn wezen kent. In dit perspectief is het christelijk geloof een bevrijding omdat Christus, alfa en omega, hem Zijn waarheid openbaart. Een waarheid die vrij maakt Vgl. Joh. 8, 36-38
en deze vrijheid stelt in staat zich aan te sluiten bij een constante ontwikkeling die iets anders is dan het feit zichzelf op te bouwen, zegt Benedictus XVI.
Doch deze waarheid wordt helemaal niet aanvaard als een gegeven feit. De waarheid wordt dikwijls beschouwd als een menselijk product terwijl zij in het beste geval, de vrucht is van een ontdekking of een gave Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid, Caritas in Veritate (29 juni 2009), 34. “Liefde in waarheid confronteert de mens met de wonderlijke ervaring van de gave” Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid, Caritas in Veritate (29 juni 2009), 34. De mens ontwikkelt onoprechtheid wanneer hij dat feit niet erkent en sluit zich op in zelfvoorziening, in een waarheid die hij maakt en die hem past. Hij wil alleen op eigen kracht en in naam van de democratische wetten die hij maakt, tegen het kwaad vechten. Hij probeert de zin van de zonde en het kwaad die de mens kwetsten, te ignoreren en beeldt zich in dat hij die zin met burgerlijke wetten kan uitroeien, die soms niet anders doen dan hem versterken. De moderne mens wil materieel en sociaal welzijn laten samenvallen met heil, ja zelfs met geluk, benadrukt de paus. Door zichzelf te willen redden, verliest hij zichzelf niet alleen, meer nog, hij put zichzelf uit tot hij depressief wordt omdat hij niet in staat is zichzelf een plaats te geven tegenover de oorsprong van zijn wezen.
Heeft de genderideologie de plaats ingenomen van de uitgedoofde ideologieën?
Anatrella: Men dient onder ogen te zien dat de Internationale Organisaties, de UNO, de Europese Commissie en het Parlement van Straatsburg deze nieuwe ideologie opleggen zonder dat de burgers het beseffen. Ik geef talrijke conferenties over dit onderwerp in Frankrijk en elders en het publiek is dikwijls verbaasd hoe deze ideeën geniepig doorgesijpeld zijn in de burgerlijke wetten, de media, televisiereeksen, in het voortgezet onderwijs en aan de universiteiten. De Franse media hebben op een demagogische manier en zonder enige kritische geest, de invoering toegejuicht van een Leerstoel in Gender aan de faculteit van Politieke Wetenschappen in Parijs, in de lente van 2010, nu deze ideologie het onderwijs en de sociale instellingen reeds jaren beïnvloedt. Zoals gewoonlijk, verdraagt een ideologie die in de mode is, geen kritiek, zoals het in de jaren 1950-60 de goede toon was om in zogenaamde intellectuele middens geen kritiek uit te oefenen op het marxisme doch het integendeel in alle studierichtingen lof toe te zwaaien. De meerderheid van het onderwijs was ervan doordrongen.
De ideologie van het gender zit nu in wetten die tot doel hebben de sociale realiteit te scheppen. Zij is als het paard van Troje en het is te laat wanneer men het ontdekt. De Afrikanen willen op dit punt waakzaam zijn en hun scherpzinnigheid maakte tijdens mijn verblijf in Afrika indruk op mij. Zij kunnen ons realiteitszin en ideeën bijbrengen.
Het Westen zou nederiger en bescheidener moeten zijn ten overstaan van de Afrikanen, zo niet lopen we het gevaar ons ongeloofwaardig te maken en zoeken zij samenwerking met andere landen en andere culturele horizonten. De democratieën, voor zover zij nog democratisch zijn, aangezien wij in het tijdperk leven van lobby's en dossiers die ideologisch bij voorbaat sluitend zijn, scheppen in vele internationale en Europese instanties, (technocratische) wetten in naam van simpele technische aanpassingen, zoals de minister van justitie zei in Frankrijk ter gelegenheid van de stemming over de Pacs (1999), terwijl die wetten eerder een levensopvatting opleggen en de zin van de werkelijkheid veranderen. De betekenis van de instelling van het huwelijk lijdt eronder. Het marxisme wou een nieuwe mens uitvinden, het nazisme een pure mens en de genderideologie een mens die los staat van zijn seksuele verscheidenheid: man en vrouw zijn onderling uitwisselbaar in naam van een valse gelijkheid en de seksuele gerichtheden zouden aan de oorsprong kunnen liggen van het echtpaar en het gezin. Hoe kan men blind zijn voor het feit dat nihilisme en revisionisme hier niet aan het werk zijn?
Vert.: Sorores Christi
Bron: Zenit.org (Franse editie, 31-08-2010)
Zie ook dossier Medische ethiek
Publicatiedatum: 7 oktober 2010
Laatst bewerkt: 19 september 2015
