Het milieu van het gezin is dus de normale en gebruikelijke plaats om kinderen en jongeren te vormen tot hechte beoefening van de deugden van naastenliefde, matigheid, sterkte en kuisheid. Als ‘huiskerk’ is het gezin als het ware een school voor rijker menselijkheid. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 52 Dit geldt in het bijzonder voor de morele en geestelijke opvoeding op een zo gevoelig punt als de kuisheid. Lichamelijke, psychische en geestelijke factoren spelen bij de kuisheid een rol, en daarnaast ook de eerste tekenen van vrijheid, de invloed van sociale voorbeelden, natuurlijke zedigheid en sterke driften die voortkomen uit de lichamelijke aard van de mens. Al deze aspecten zijn verbonden met het, misschien impliciete, besef van de waardigheid van de menselijke persoon die geroepen is om met God samen te werken en die tegelijk door zwakheid is getekend. In een christelijk huis kunnen de ouders hun kinderen tot werkelijke christelijke persoonlijkheden helpen uitgroeien, naar Christus’ maat, in Zijn Mystieke Lichaam de kerk. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 39.51-54

Ook al is het gezin daartoe in staat, toch heeft het de ondersteuning nodig van de Staat en de samenleving overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel: “Het gebeurt echter dat het gezin, wanneer het besluit te leven geheel naar de roeping die het heeft, de noodzakelijke steun van de Staat mist en niet beschikt over voldoende hulpmiddelen. Het is dringend nodig niet alleen de gezinspolitiek te bevorderen, maar ook sociale voorzieningen welke als voornaamste onderwerp het gezin zelf hebben, en het door de toewijzing van geschikte hulpbronnen en doeltreffende steunmiddelen te helpen zowel bij de opvoeding van de kinderen als bij de verzorging van de bejaarden.” H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum, Centesimus Annus (1 mei 1991), 49

In dit besef en in het besef van de reële moeilijkheden waarmee jonge mensen tegenwoordig in vele landen te kampen hebben, vooral als er moreel en sociaal verval heerst, wordt de ouders met klem gevraagd meer te durven vragen en meer dingen aan de orde te stellen. Ze kunnen er geen genoegen mee nemen, alleen maar het ergste te vermijden – dat hun kinderen niet aan de drugs raken of misdaden begaan. Ze zullen zich erop moeten toeleggen hen op te voeden tot de echte menselijke waarden die door de deugden van geloof, hoop en liefde in een nieuw licht staan: tot de waarden van vrijheid, verantwoordelijkheidszin, vaderschap en moederschap, dienstbetoon, beroepsarbeid, solidariteit, rechtschapenheid, kunst, sport, de blijde wetenschap dat zij kinderen zijn van God en daarom broeders en zusters van alle menselijke wezens, enzovoorts.