Het gezin heeft volgens de leer van Vaticanum II een beslissende rol bij het kweken en tot ontplooiing brengen van alle roepingen: “Uit die verbintenis ontstaat het gezin, waarin voor de mensenmaatschappij nieuwe burgers worden geboren, die, in het doopsel tot kinderen van God verheven door de genade van de Heilige Geest, het volk van God in de loop der eeuwen doen voortbestaan. In die kleine kerk van het gezin dienen de ouders door hun woord en voorbeeld voor hun kinderen de eerste geloofsverkondigers te zijn en de eigen roeping van elk onder hen, bijzonder wanneer het om een gewijde roeping gaat, met zorg te bevorderen.” 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11 Het feit alleen al dat er roepingen opbloeien, duidt zelfs op de juiste pastorale zorg van het gezin: “waar er een doeltreffend en verstandig gezinsapostolaat is, en het leven ook als vanzelfsprekend wordt ontvangen als een gave van God, is het gemakkelijker Gods stem te horen klinken en zal daaraan edelmoediger gehoor gegeven worden”. H. Paus Johannes Paulus II, Homilie, Bij gelegenheid van de concelebratie bij de 16e Algemene Vergadering van de Italiaanse Bisschoppenconferentie (15 mei 1979), 4

Het gaat hierbij over roepingen tot het huwelijk of tot de maagdelijkheid en het celibaat, maar in alle gevallen gaat het over roeping tot heiligheid. Inderdaad wordt in 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Lumen Gentium
Over de Kerk
(21 november 1964) de leer van het Tweede Vaticaans Concilie uiteengezet over de voor iedereen geldende roeping tot heiligheid: “Bedeeld met zo talrijke en zo verscheidene heilsmiddelen, zijn alle christenen, tot welke levensvorm en levensstaat zij ook behoren, elk langs zijn weg, door de Heer geroepen tot de volmaakte heiligheid, die niets anders is dan de volmaaktheid van de Vader zelf.” 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11