Toch beweren sommigen, dat de mens, bij de enorme vooruitgang van wetenschap en techniek, in staat is, met eigen krachten, zonder God, een ideale beschaving op te bouwen. Maar de waarheid is, dat juist de vooruitgang van wetenschap en techniek, dikwijls problemen oproept van mondiale omvang, waarvan de oplossing slechts mogelijk is, als men het gezag erkent van God, Schepper en Heer van de mens en heel de natuur.

Een bevestiging van deze waarheid vindt men in de bijna onbeperkte vooruitgang van de wetenschap, want deze wekt bij velen de overtuiging, dat de matematische wetenschap wel de fenomenen kan waarnemen, maar niet vermag door te dringen in de aard en het wezen van de dingen en deze bevredigend te verklaren. En als de mens met schrik ziet, dat de geweldige krachten, waarover de techniek beschikt, gebruikt kunnen worden niet alleen voor het opbouwen van de menselijke welvaart, maar even goed voor de vernietiging er van, dan moet hij wel beseffen, dat de geestelijke en zedelijke waarden, meer dan al het andere, er toe bijdragen, dat de vooruitgang van wetenschap en techniek dient tot bevordering van de beschaving en niet tot ondergang van het mensdom.

Intussen constateert men, dat de mensen in de meer welvarende landen, steeds minder bevredigd door de stoffelijke goederen, de illusie opgeven, hier op aarde het hoogste geluk te kunnen vinden. En tegelijk groeit in hen altijd sterker het bewustzijn van de onaantastbare en universele rechten van de menselijke persoon en streven zij steeds intenser naar rechtvaardiger en menselijker onderlinge betrekkingen. En zo beginnen zij het beperkte in te zien van het menselijk kunnen en vuriger te verlangen naar het geestelijke. Dit alles wettigt het vertrouwen, dat zowel de individuen als de volkeren eens zullen komen tot een hechte en vruchtbare onderlinge samenwerking.